Chapter 22

Daviënne Aphrael Price

Ik en Theodore zaten over ons huiswerk gebogen. Neville was duidelijk nog steeds boos was vanwege mijn actie gisteren. Toen ik de Room of Requiment binnen was gekomen had hij even opgekeken en me daarna genegeerd. Ik had het idee dat een paar het ermee eens waren dat het ondoordacht was geweest maar de meesten van de leden zagen me als een soort heldin omdat ik Draco de baas was, zo moeilijk was het niet eens. Ik begreep best dat Neville boos was, hij moest erg geschrokken zijn toen hij besefte dat Draco ons volgens hem op het spoor zat. Nou beweerde Draco in de vijfde ook dat ik lid van de DA was en dat was niet zo geweest dus zijn beschuldigingen stelden niet veel voor en de inhoud werd vergeten door de Slytherins door het feit dat ik hem chanteerde. Ik weigerde alleen om mijn excuses aan Neville aan te bieden, hij had mij vrije hand gegeven en dit was nou eenmaal mijn manier. Door die zorgen kon ik me niet op mijn werkstuk voor potions concentreren en had ik na een uur nog geen woord op papier over de tegengiffen. Ik zuchtte en Theodore keek op. Hij besefte ook wel dat er iets aan de hand was maar besloot er niet over te beginnen omdat hij wist dat als ik er over zou willen praten ik het wel zou doen, nou wou ik best praten, ik mocht niet praten. 'Je schiet niet heel erg op hé?' vroeg hij nadat hij een blik op mijn papiertje had geworpen en ik schudde mistroostig mijn hoofd. 'Nee, ik doe dit een andere keer wel. Weltrusten.'
Ik pakte mijn spullen, gaf Theodore een knuffel en vertrok toen naar de girldorms. Zodra ik in bed lag begon ik zacht te snikken.