Achttien

Na een warme douche te hebben genomen besloot ik mijn pyjama aan te trekken.
Beneden bleek dat het eten al bezorgd was en mijn moeder het al op twee borden had gekwakt. Ze had een romantische film in de dvd-speler gestopt, maar toen ik zei dat ik niets romantisch wilde kijken, zei ze dat ik pech had. Volgens haar was het juist heel fijn om gezwijmel te zien als je liefdesverdriet had.
Na de film kwam ik er achter dat ze gelijk had. Ik voelde me een stuk beter en had nu iets anders om over na te denken dan Liam: het gezwijmel van de film.
Mijn iPhone trilde weer. Ik keek van wie het smsje was. Liam. Zonder het te lezen verwijderde ik het berichtje. Toen mijn moeder me vragend aankeek, schudde ik mijn hoofd. Ik wilde het er niet over hebben.
Mijn moeder verdween in de keuken en kwam even later terug met twee bakken ijs. Ik grijnsde. Het was best typisch om ijs te eten als je je vreselijk voelt. Ik pakte mijn ijs aan en nam een grote hap. Bij de lepel moest ik weer denken aan Liam, en mijn humeur werd meteen nog meer de grond in geboord.
Mijn moeder en ik praatten wat over koetjes en kalfjes, het onderwerp ‘Liam’ angstig vermijdend. Uiteindelijk was het al twaalf uur en gingen we maar naar bed.

“Zo, wat gaan we doen vandaag?” vroeg mijn moeder opgewekt. Ik keek op van mijn cornflakes en haalde mijn schouders op.
“Kweenie…” mompelde ik. Ik voelde me niet helemaal lekker vandaag. Ik had over Liam gedroomd. Ik droomde dat ik in de woestijn stond, zonder water, met enorme dorst. Opeens kwam Liam er aan lopen en gaf me een veldfles. Dankbaar pakte ik het aan en dronk het leeg, maar de nare smaak was me niet opgevallen. Langzaam was ik op de grond gezakt.
“Dombo,” hoorde ik Liam lachen. “Het was vergif!”
Gillend was ik wakker geworden.
“Wat dacht je ervan als we eerst gaan shoppen op mijn kosten, daarna uit eten en uiteindelijk naar de bioscoop?” stelde mijn moeder voor.
Ik knikte. “Lijkt me leuk.”
“Bon.” Mijn moeder zei altijd het Franse woordje ‘bon’, dat ‘goed’ betekende. Ik wist niet waarom ze het deed, maar het was typerend. Het paste bij haar.
Boven nam ik nog een snelle douche en trok toen een baggy broek aan met een strak, roze shirt. Daar overheen deed ik nog een zwart vest, samen met mijn All-Stars. Mijn haar liet ik gewoon los over mijn schouders hangen. In make-up had ik vandaag niet zo’n zin.

’s Avonds zaten mijn moeder en ik gezellig in de MacDonalds. Normaal had mijn moeder een hekel aan fastfood, maar vandaag paste ze zich aan mij aan.
Ik was blij dat het zo gezellig was vandaag. Mijn moeder had me helemaal overladen met kledingstukken en sieraden, maar ik vond het voor de verandering niet erg. Ik vond het lief van haar dat ze zo tegen me deed. En een heleboel van wat ze voor me had gekocht was nog mijn stijl ook.
Na de Mac gingen we naar de bioscoop, waar een of andere romantische actiefilms draaide. Het leuke aan mijn moeder was ook dat ze bijna alle filmgenres leuk vond, net als ik. Dus een romantische actiefilm vond ze totaal geen probleem.
“Ik vond het echt gezellig vandaag,” zei mijn moeder toen we weer onderweg naar huis waren. Ik knikte.
“Ik ook. Dank je wel.”
“Het is al goed, schat. Ik ben blij dat je weer een beetje vrolijker bent.” Ze glimlachte naar me, en ik zette ook een gespeelde glimlach op. Ik was helemaal niet vrolijker. Ik vond het gewoon wel zo eerlijk als mijn moeder dat dacht, dus deed ik alsof.
Een paar meter van ons huis bevroor ik. Er zat iemand tegen de deur aan. En die iemand was niemand minder dan Liam.