Dertien

Na de film zaten we nog even te gamen op de spelcomputer. Bijna alle keren maakte ik de jongens in, die daar ontzettend verontwaardigd over werden.
“Liam!” klaagde Harry. “Dat vriendinnetje van jou is veel te goed!”
“Ik ben zijn vriendinnetje niet,” zei ik, “en misschien zijn jullie wel gewoon slecht.” Ik stak plagend mijn tong uit.
Harry zuchtte en pakte mijn controller. “Jij mag niet meer meedoen,” zei hij met een pruillip. Ik lachte.
“Is goed hoor,” zei ik. Nu waren Liam, Louis, Harry en Zayn aan de beurt. Met de puntjes van hun tongen naar buiten drukten ze intensief de knopjes in.
“Zal ik Chinees bestellen?” stelde Niall voor.
Louis keek op zijn horloge. “Niall, het is pas half vijf,” zei hij. Niall haalde zijn schouders op.
“Nou en? Ze zijn er toch pas over drie kwartier!”
We lachten om Niall, die keek alsof hij echt niet begreep waarom wij plat lagen. “Wat nou?”
“Bestel die Chinees maar, Niall,” zei Zayn. “En vergeet de loempia’s niet.”
“En de wortels!” riep Louis. Ik lachte.

Na het eten keken we nog een film. Horror, dit keer. Op zich had ik niks tegen horror. Ik vond het af en toe zelfs wel leuk. Maar nu… Nee. Ik had enorm de neiging om te beven en tegen Liam aan te kruipen ter bescherming, maar ik wilde het niet. Nee, dat zei ik verkeerd. Ik wilde het heel graag, maar het zou niet meer ‘Sam’ zijn. Niet de Sam van voor Liam, en die wilde ik blijven. Dat was veilig. Als ik tegen Liam zou aankruipen, zou ik laten zien dat ik hem vertrouwde, en ik wilde hem niet vertrouwen. Dat was niet goed. Helemaal niet goed.
Dus zat ik in mijn eentje op een stoel, zo open als ik maar kon, en probeerde niet bang over te komen. Af en toe sloot ik mijn ogen, bij de meest enge stukjes. Ik besloot dat het misschien beter was om de hele tijd mijn ogen dicht te houden, zodat ze zouden denken dat ik sliep, en niet dat ik bang was. Dus had ik de hele tijd mijn ogen gesloten.
“Slaapt ze?” klonk een stem. Ik werd een beetje wakkerder. Ik had niet echt geslapen, maar wel bijna. Ik hield mijn ogen nog steeds dicht.
“Ik denk het,” antwoordde Harry.
“Zullen we haar wakker maken?” vroeg Niall.
“Laat haar maar slapen,” zei Zayn.
“Waar dan? Ik kan me voorstellen dat dit niet goed ligt.” Dat was Louis.
“Ze mag wel op mijn bed.” Het was lief van Liam. Ik had meteen al door dat Liam ongeveer het vaderfiguur was van deze groep, en dit aanbod versterkte het nog meer. Ik voelde twee armen om me heen en ik werd langzaam opgetild. Ook al was ik wakker, ik was te moe om te reageren.
“Waar ga jij slapen dan?” vroeg Harry.
“Ik slaap wel gewoon op de bank,” antwoordde Liam.
“De bank?” Ik hoorde de afschuw in Zayn’s stem. “Dat is echt heel slecht voor je rug.”
“Ach, een nachtje overleef ik wel,” wuifde Liam het weg. Hij begon te lopen. Ik voelde hoe we de trap op gingen en hij onhandig de deur van zijn slaapkamer opendeed. Zachtjes legde hij me op zijn bed en trok mijn schoenen uit. Hij legde mijn armen en benen goed en deed de deken over me heen. Toen voelde ik het bed even inzakken en merkte dat hij naast me was komen zitten. Het was een tijdje stil. Ik opende een oog om te kijken wat hij aan het doen was. Hij staarde uit het raam, in gedachten verzonken. Ik vroeg me af waar hij aan dacht. Hij begon te zingen.
“Can wel fall, one more time? Stop the tape, and rewind. And if you walk away, I know I’ll fade, ‘cause there’s nobody else. It’s gotta be you…”
Hij had echt een mooie stem. Ik herinnerde me het liedje van toen ik naar Liam’s telefoon luisterde. Ik had het een mooi liedje gevonden, maar nu, terwijl Liam het zong, vond ik het nog mooier.
Ik hoorde Liam zuchtend opstaan en weglopen. Ik wilde mijn arm opsteken, hem vragen te blijven, maar ik was te slaperig om iets te doen.