Negen

Het had een hele dag gekost, maar uiteindelijk kon ik toch zo op die hakken lopen dat ik er niet meer als een zieke olifant uitzag. Maar gracieus is uiteraard een ander verhaal.
“Je moet niet zo stijfjes lopen,” zei Tirza voor de zoveelste keer.
“Ik doe mijn best hoor!” snauwde ik. Tirza trok zich niks van mijn gesnauw aan, ze was wel wat gewend.
“Ontspan je bovenbenen een beetje. Het is niet erg als je heupen een beetje wiegen. Sterker nog, dat ik de bedoeling. Dat is een van de grootste redenen dat vrouwen hakken kopen.”
Ik probeerde te doen wat ze zei en merkte dat het inderdaad makkelijker was.
“Zie je wel!” zei Tirza tevreden. “Het ziet er echt geweldig uit!”
“Ja ja, het zal wel,” zei ik zuur. Ik begon een beetje last te krijgen van mijn enkels, dus trok ik de schoenen uit. “Ik oefen vanavond wel weer even, oke? Ik heb echt even pijn nu.”
Tirza knikte. “Natuurlijk. Het is je eerste keer en je loopt er nu al uren op. Bovendien zijn ze net nieuw.” Dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken, maar omdat ik wist dat Tirza het fijn vond om af en toe hardop te kunnen denken zei ik niets.
“Zin in pizza?” vroeg ik.
“Lekker! Tonijn, graag.”
Op mijn sokken liep ik naar de telefoon en bestelde twee tonijnpizza’s, die met een halfuurtje bezorgd zouden worden.
Ondertussen stopten we een filmpje in de dvd-speler. Het was een van de films die Tirza meegenomen had, een romantische komedie. We lagen plat bij de grappige stukjes en zuchtten zwijmelend bij de romantische stukjes, precies zoals het hoorde.
Toen de bel ging, stond ik op en nam de pizza’s in ontvangst. Ik had speciaal gevraagd of ze het vast in stukken wilden snijden, zodat wij dat niet tijdens de film hoefden te doen. Ik snelde terug naar de bank en gaf een pizza aan Tirza, die een bedankje mompelde en toen meteen een pizzapunt in haar mond duwde. Ik grijnsde en nam zelf ook een hap. Ik richtte me weer op de televisie, maar merkte dat bij elk romantisch stukje ik aan Liam moest denken. Dat ergerde me en ik vond dat ik er echt mee op moest houden. Ik kende hem immers nauwelijks!
Na de film gaapte ik even en rekte me uit. “Ik denk dat ik maar ga slapen,” zei ik vermoeid. Tirza knikte. Ze had al kleine oogjes.
“Ik ook,” gaapte ze. Ik zette de dvd-speler uit en volgde Tirza naar boven. Eenmaal boven ploften we allebei op ons bed en vielen vrijwel meteen in slaap.

“Sam,” zei iemand. “Sam.”
Kreunend deed ik mijn ogen open, en hield er een hand boven tegen het felle licht. “Wat is er?”
“Over anderhalf uur word je door Liam opgehaald,” meldde Tirza. Ze stond naast mijn bed met een dienblad. Op het blad stonden een schaal met cornflakes en een beker jus d’orange. Ik gimlachte.
“Dank je wel,” zei ik. Ik ging een beetje rechtop zitten en pakte het dienblad aan. “Heb jij al ontbeten?”
Tirza knikte. “Ik werd een half uur geleden al wakker,” vertelde ze.
Ik pakte de lepel en dacht meteen aan Liam. Ik grijnsde.
“Wat is er?” vroeg Tirza nieuwsgierig. Ik schudde nog steeds grijnzend mijn hoofd.
“Niets, binnenpretje.” Ik stopte een hap cornflakes in mijn mond.
Na het ontbijt zette ik het dienblad beneden en nam een warme douche. Ik fohnde mijn haar en trok vast wat ondergoed aan. Daarna liep ik naar mijn slaapkamer. Liefdevol liet ik de stof van mijn nieuwe top nog even door mijn handen glijden voordat ik het aantrok. Al snel volgde de broek, en toen keek ik met een moeilijk gezicht naar de hakken. Ik besloot ze toch aan te doen. Ik zou er vanzelf aan wennen. Bovendien kon ik ze altijd nog uit doen, toch?
Zodra ik was aangekleed, kwam Tirza binnen met make-up en een stijltang.
“Dit is mijn plan,” begon ze. “Eerst lakken we je nagels blauw. Toevallig heb ik precies dezelfde kleur als jouw kleding. Daarna stijl ik je haar, en dan breng ik wat lichte make-up aan.”
“Mag ik mijn beanie op?” vroeg ik met een smekende ondertoon. Tirza leek even te twijfelen.
“Nee,” zei ze uiteindelijk. Ik zuchtte.
“Goed…”
Tirza pakte mijn hand en begon mijn nagels te verzorgen. Ik zat met mijn benen gekruist op mijn bed en keek geinteresseerd toe hoe Tirza mijn nagels kleurde. Daarna stopte ze de stijltang in het stopcontact. Terwijl de stijltang heet werd deed ze mijn make-up op. Eerst bracht ze een zwart lijntje eyeliner aan op mijn ogen, en maakte dat wat zachter met lichtbruine oogschaduw. Je zag het nauwelijks, maar het was wel mooi. Ze deed wat mascare op mijn wimpers en deed toen een beetje rood-roze lipgloss op.
De stijltang was warm genoeg en ze begon mijn haar te stijlen. Na en kwartiertje was ze ook daar klaar mee. Ze trok me voor de spiegel en mijn mond viel open. Ik herkende mezelf haast niet meer. In plaats van de stoere skatergirl, zag ik een elegant tienermeisje, die toch ontzettend stoer was. Het was mij, maar dan… vrouwelijker.Ik kon niet zeggen of ik het leuk vond of niet. Ik dacht van wel.
“En?” vroeg Tirza. “Hoe vind je het?”
“Eh...” Ik schraapte mijn keel. “Anders. Maar wel positief.” Ik glimlachte.
Tirza grijnsde en keek toen op haar horloge. “Het is al kwart voor elf!” Als een razende begon ze haar spullen in te pakken.
“Wat doe je?” vroeg ik.
“Ik ga weg voor Liam komt. Hij mag me niet zien!”
“Waarom niet?”
Tirza keek even op. “Lieve schat, als ik zeg dat het beter is als Liam de vriendin van zijn afspraak niet ziet als hij zijn afspraakje haalt, dat moet je me gewoon geloven, oke?”
Ik knikte. “Oke.”
Ze slingerde haar tas over haar schouder. Samen liepen we de trap af, ik een beetje onhandig door de hakken.
“Tot later, enne… Have fun!” Ze wiebelde met haar wenkbrauwen. Ik rolde met mijn ogen.
“Tirza, ik zei al: alleen vrienden!”
“Jaja, ik weet het, sorry. Tot later!” Ze gaf me een snelle knuffel en vertrok toen door de deur.
Ik liep terug naar de woonkamer en zette wat muziek op. Ik was inmiddels een grote bonk zenuwen, en muziek kalmeerde altijd.