Vier

De volgende morgen om precies tien uur ging de deurbel. Verbaasd keek ik op. Hij had echt mijn adres gevonden!
Ik haalde nog een hand door mijn haar en streek mijn kleren glad. Ik had vandaag een gerafelde en gebleekte skinnyjeans aan met een zwart topje met glitter bij de mouwtjes.
Ik liep naar de deur en opende die. Grijnzend stond Liam in de deuropening.
“Ik zei het toch?”
Ik rolde met mijn ogen. “Ja, Liam, je hebt het gezegd.”
“Ga je mee?”
“Ja, ik pak alleen nog mijn board,” zei ik.
“Dat hoeft niet. We gaan met de auto.”
“Oh. Oke.” Een beetje spijtig keek ik naar mijn bord, die aan het einde van de gang stond. Ik stapte mijn huis uit en deed de deur op slot. “Ik ben klaar.”

“Dus…” begon Liam. We liepen met ijsjes in onze handen in de richting van de leeuwen. “Is er een speciale reden dat je hierheen wilde?”
Ik knikte. “Die is er.”
“Ga je het ook vertellen?”
“Nee,” zei ik eenvoudig.
Bedachtzaam likte Liam aan zijn ijsje. We stonden stil bij de leeuwen. Gefascineerd bekeek ik hoe de moederleeuw haar jong likte.
“Je bent een bijzonder meisje,” zei Liam opeens. Ik keek op in zijn bruine ogen.
“Hoezo?”
“Je bent zo anders dan de andere meiden.”
“Sorry,” zei ik. Liam lachte. Het was een leuke lach. Met een schok besefte ik wat ik aan het doen was. Ik begon hem te vertrouwen, en dat wilde ik niet. Het moest niet. Het was niet goed om mensen te vertrouwen. Ze maken je toch maar kapot.
“Het is niet erg, hoor,” haalde Liam me uit mijn gedachten. “Ik vind het wel leuk. Zoals ik al zei: verfrissend.”
Ik haalde mijn schouders op. “Och,” zei ik, even afstandelijk als eerst. Liam keek me even onderzoekend aan. Onverschillig likte ik aan mijn ijsje.
“Zullen we naar de zeehonden?” veranderde ik van onderwerp.

“Heb je honger?” vroeg Liam. Ik knikte. Ik had het leuk gehad in de dierentuin, al had ik dat niet laten merken. Nu zaten we weer in zijn auto, en ik probeerde te bedenken wat Liam van plan was te doen. Nu wist ik het.
“Houd je van Italiaans?”
Ik knikte weer.
“Dan weet ik wel een leuk restaurantje,” zei Liam tevreden.
“Eh… oke?” zei ik verbaasd. Liam grijnsde.
Een paar minuten later zaten we in een gezellig restaurantje.
Ik bestelde een lasagna en Liam koos voor spaghetti. Tijdens het eten zeiden we eigenlijk niet veel.
Als dessert bestelden we allebei ijs. Vreemd genoeg weigerde Liam met een lepel te eten, en vroeg om een vork. Toen ik vroeg waarom hij geen lepel wilde gebruiken, schudde hij slechts zijn hoofd en zei dat hij het niet wilde vertellen. Bijna zou ik verontwaardigd reageren, maar bedacht me toen dat ik hem ook niets over mij wilde vertellen.
Terwijl Liam betaalde keek ik of ik nog berichtjes had.
Heey, waar ben je? X had Tirza gestuurd.
Ik zit in een restaurant met de jongen waar ik gister tegen aan ben gebotst. X smste ik terug. Ik besloot dat het niet zo slim zou zijn als ik haar zou vertellen wie die jongen was.
Oh, oke, niks om bang voor te zijn dus. XIk zou net mijn telefoon weer wegstoppen, toen hij opnieuw trilde. Wacht wat??? EEN JONGEN????
Ik lachte zachtjes en tikte een antwoord. Ja, een jongen. Maar geen date hoor. En doe niet zo verbaasd. Het is beledigend
Meteen kreeg ik antwoord. Dus je bent uit eten met een jongen, maar het is geen date?
Precies!
Soms snap ik jou niet…
Ik grijnsde. Soms snap ik mezelf ook niet. X
Ik stopte mijn telefoon nu definitef weg en wachtte op Liam.