Een

De muziek schalde uit de luidsprekers. Dansend begaf ik me naar de badkamer, waar ik onder begeleiding van de muziek onder de douche sprong en me vervolgens aankleedde.
Ik wist niet waarom, maar ik had het gevoel alsof vandaag een leuke dag zou worden.
Nog steeds met de muziek op liep ik naar beneden. Ik besloot noedels te maken voor ontbijt. Als mijn moeder er was geweest had ze het me zeker verboden.
“Noedels voor ontbijt?” zou ze gezegd hebben. “Pak maar gewoon brood!”
Maar mijn moeder was er niet. Ze was op zakenreis en zou nog zeker drie maanden weg blijven. Gelukkig had ze me oud genoeg gevonden om die drie maanden alleen thuis te zijn.
Na de noedels keek ik op mijn horloge. Ik moest met een kwartiertje weg, anders zou ik te laat op school komen.
Ik ging weer naar boven en neuriede mee met een liedje terwijl ik me opmaakte en mijn bruine haar in een scheve vlecht deed. Ik trok mijn gympen aan, pakte mijn skateboard en verdween door de voordeur.
Ik had er zin in.

Op school had iedereen het weer over die boyband, One Direction of zo. Ik snapte niet wat iedereen nou zo leuk aan hen vond. Het was een stelletje jongens die toevallig goed kon zingen, nou en? Toegegeven, ik had hun muziek nog nooit gehoord, maar was dit niet wat overdreven?
Ik sprong van mijn board af en stopte het onder mijn arm. Met grote stappen liep ik de school binnen, de meisjes die het over 1D hadden negerend.
“Je ziet er weer uit als een typische skatergirl,” zei een stem. Ik keek om me heen en zag mijn vriendin Tirza staan. Met een grote grijns kwam ze op me af lopen.
Ik keek naar beneden. “Dat valt toch best mee?”
Ik had een gescheurde jeans aan, met een openhangende houthakkersblouse en een zwarte beanie.
Tirza lachte, maar gaf geen antwoord. “Kom, we moeten naar de les.” Ze trok me mee naar wiskunde.
Een beetje onzeker keek ik weer naar mijn kleding. Er was toch niks mis hiermee? Zo zag ik er eigenlijk altijd uit.
“Goedemorgen, klas,” zei meneer Hoogward stijfjes. Ik rolde met mijn ogen. “Niet met je ogen rollen, Samantha.”
Ik opende mijn mond om te protesteren, maar de leraar was me voor.
“Als je iets zegt stuur ik je er uit.”
Verontwaardigd sloot ik mijn mond weer. Mijn gevoel had het vanmorgen dus fout.

“Ik haat school,” zuchtte Tirza toen we vrij waren.
“Vertel mij wat,” zei ik. “Ga je met me mee naar mijn huis?”
Tirza schudde haar hoofd. “Sorry,” zei ze, “ik moet naar ballet.”
Ik haalde mijn schouders op om niet te laten zien hoe teleurgesteld ik was. “Is goed. Succes!”
Ik sprong op mijn board en skate weg. Halverwege mijn weg naar huis pakte ik mijn telefoon om te kijken of ik nog een smsje had. Misschien was het niet zo handig om dat op mijn board te doen, want daardoor lette ik niet op mijn omgeving.
“Oef!” uitte de jongen tegen wie ik opbotste. We belandden beiden op de grond. Met een pijnlijk gezicht legde ik mijn hand even tegen mijn achterhoofd. “Au,” zei ik, zo zachtjes dat niemand het kon horen.
De jongen krabbelde overeind. “Gaat het?” vroeg hij bezorgd. Hij kwam me bekend voor, maar ik kon het even niet plaatsen.
Ik knikte. “Sorry, ik lette niet op. Ik was bezig met mijn telefoon,” verontschuldigde ik me. De jongen hielp me met opstaan en gaf me mijn board. Hij keek een beetje verbaasd, maar dat was niet zo gek. Ik was ten slotte tegen hem aangeknald.
“Ik ook niet,” zei hij met een glimlach. Ik bukte om mijn iPhone te pakken en zag er twee liggen, een eindje uit elkaar. Ik pakte de telefoon die naast mij lag, aangezien die van mij was.
“Ik moet er vandoor,” zei ik bot. Ik pakte mijn board weer en rolde weg, de jongen verbaasd achterlatend.