10. Questions and Nightmares.

Wanneer Derek en Scott terug de kamer in komen, is de sfeer allang weer omgeslagen. Slechts een paar minuten hebben we aan het voorval verspeeld, voordat we verder gingen met rare dingen doen. Ik moest bijvoorbeeld paardje spelen met Isaac, ik op zijn rug, van Stiles. Op het moment dat Scott en Derek binnenkomen heb ik Allison laten bokje springen over Stiles. Dat loopt echter niet zo goed af wanneer ze Scott in het oog krijgt. Ze probeert charmant over Stiles heen te springen, maar die gaat omhoog op het moment dat Scott gedag zegt. Allison vliegt even door de lucht en belandt vervolgens voor de voeten van Scott op de grond. Hij schiet gelijk naar haar toe om te helpen.
'Gaat het?' vraagt hij overbezorgd.
Allison schiet in de lach door haar actie en knikt.
Lachend schud ik mijn hoofd vanwege haar reactie. Scott helpt haar opstaan en trekt haar mee naar de bank. Ik kijk naar de twee en voel een vaag verlangen in mij optrekken. Ik laat mijn blik naar het raam glijden. Iets wat ik vaak doe, als ik nadenk over pijnlijke dingen.
Wanneer ik terugkijk zie ik de blikken van Stiles en Isaac mij nauwlettend in de gaten houden. Op de een of andere manier laat me dat pas beseffen wat er gistermiddag is gebeurd. Ik voel hoe alle emotie uit mijn gezicht wordt gezogen, hoe graag ik nu wil wegrennen.
Ik zie niet dat Isaac en Stiles even overleggen en dan langzaam naar de rest toelopen.
'Jane?' Ik kijk op naar Allison.
'Mijn vader sms'te dat ik naar huis moest komen', zegt ze.
'En ik breng haar thuis', zegt Scott en hij wiebelt even met zijn wenkbrauwen. Ik glimlach even en knik. Ik krijg van beide een knuffel als afscheid.
Isaac, Stiles en Derek.
'Ik ga ook', zegt Derek en zonder nog een woord van afscheid loopt hij weg. Verbaasd kijk ik hem na, maar het me uitmaken doet het niet.
'Het is slimmer als je naar bed gaat', zegt Stiles voorzichtig, 'Je kan wel wat nachtrust gebruiken.'
'Ik moet eerst opruimen', zeg ik. Het is net alsof ik in een trance ben en automatisch begin ik glazen bij elkaar te pakken. In mijn ooghoeken zie ik Isaac en Stiles blikken uitwisselen.
'Nee, dat doen wij wel', zegt Isaac. Hij legt zijn warme handen even op de mijne, voordat hij de glazen uit mijn handen pakt. Stiles begeleidt me naar de bank en laat me daar zitten tot ze klaar zijn met opruimen.
'Kom', zegt Isaac, wanneer hij me naar boven wil brengen.
'Dat kan ik nog wel zelf', mompel ik zacht. Hij knikt.
Ik loop met ze mee naar de voordeur.
'Als je het niet red, kan je altijd bellen', zegt Isaac en hij drukt een papiertje in mijn hand, 'Maakt niet uit wanneer en hoelaat.' Hij trekt me in en omhelzing en houdt me net lang genoeg vast om me wat extra energie te geven. Stiles doet hetzelfde, waarna ze naar zijn Jeep lopen.
Ik doe de deur al dicht voordat ze in de auto zitten en loop zonder enige emotie naar boven. In trance poets ik mijn tanden en trek ik mijn zijdezachte nachtjapon aan die nauw om mijn lichaam sluit. Ik ga op bed zitten en trek mijn knieën naar me toe, zodat mijn armen eromheen geslagen kunnen worden. Ik staar naar de lege muur en voel een kilte mijn hart doorboren. Tranen stromen geruisloos over mijn wangen en maken het zijdezachte pastel achtige roze donker.
Ik sta op uit bed en loop naar het raam. Zonder nog verder te twijfelen schuif ik het raam open en klim ik voorzichtig het huis uit. Op blote voeten begin ik aan mijn weg. Sommige mensen kijken me uiterst vreemd aan, sommige jongens beginnen te fluiten, maar ik trek me er niets van aan. Het enige wat ik soms denk is; wat doen deze mensen in godsnaam om half drie nog op straat?
Ik bereik mijn vertrouwde huis, maar voel alsnog de kilte mijn hart doorboren. Rond deze tijd, na deze gebeurtenis, ziet het huis er net uit als een huis uit een horrorfilm. Ik voel hoe het mijn kneel dichtknijpt. Ik duik onder het gele politielint door en loop naar de achterdeur. Dicht gedaan, maar nog steeds niet op slot.
Ik loop door het huis, regelrecht naar boven. Het enige hoorbare is het soort smak geluid van mijn blote vloeten op de houten vloer. Wanneer ik boven ben, loop ik naar mijn broertjes kamer. Ik pak een van zijn gebruikte shirts en doe hem aan, voordat ik naar mijn eindbestemming ga. Ik ga in het bed van mijn moeder liggen en snuif haar geur in het kussen op. Tranen verlaten ongecontroleerd mijn ogen, maar hoorbaar gesnik is er niet. Geruisloos stort ik mijn hart uit. Dichter dan dit kan ik niet meer bij mijn moeder en broertje zijn. Huilend, kapot van verdriet, val ik in slaap. Wetend dat ik ze zo meteen weer in mijn dromen zal tegenkomen.
Dood en bebloed..


-- Comment & Kudo? Thankyou! --