005. Melissa Wakefield

'Ik ben Harry', zei de jongen met het krullende haar. 'Hee, ik ben Melissa', zei ik een beetje verlegen terug. 'Niet meer in de supermarkt?', zei Harry en hij lachte een beetje. 'Nee', zei ik en ik schudde mijn hoofd. 'Ik hoorde van Jan dat je me rond moest leiden op het park?' 'Ja dat klopt, ben je hier wel eens geweest?' 'Een keertje, met mijn ouders. Maar dat was al lang geleden', zei ik terwijl ik naast Harry richting de deuren van het park liep. 'Wat voor dieren vind je leuk?' 'Ik zou graag met de leeuwen willen werken, of zebra's, ik vind in ieder geval wilde dieren wel leuk', mompelde ik een beetje. Harry mompelde wat en schudde zijn hoofd. 'En jij dan?', vroeg ik aan hem. 'Oh.. Ik vind de ijsberen en dolfijnen wel leuk.' 'Met welke dieren werk je?', vroeg ik aan Harry. 'Dat verschild, de ene keer met de savanne dieren en de andere keer met de noordpool dieren of de apen enzo', antwoordde hij. 'Hier hebben we de aapjes enzo', zei Harry terwijl we het verblijf van de apen inliepen. Ze maakten een kabaal en de orang-oetangs luierden in hun ligmanden. 'De eerste week zul je veel bij de apen zijn of bij de wat kleinere dieren omdat die wat vriendelijker zijn en er nog wel eens wat fout kan gaan' 'Hoe bedoel je?' 'Nou als je een fout maakt, dan maakt dat hier niet zoveel uit, maar als je bij de leeuwen bijvoorbeeld iets verkeerd doet, kunnen ze je opeten', zei Harry serieus. 'Pff, opeten is wel een beetje overdreven' 'Nou we hebben sinds twee weken een nieuwe leeuw, maar waarschijnlijk gaat hij binnenkort weer weg, want hij heeft al een leeuwin verwond, en iedereen is bang van hem' 'Maar waarom?' 'Weten wij ook niet..' zei Harry schouder ophalend.

Nadat we bij de apen geweest waren, gingen we naar de noordpool dieren, daarna na de tropische dieren en vissen, en naar de reptielen. Nadat we ook de beren, en de savanne dieren gehad had ik ineens in de gaten, dat we weer terug liepen naar de uitgang, terwijl we de leeuwen nog niet eens gehad hadden. 'Harry gaan we nog naar de leeuwen?' 'Nee dat is te gevaarlijk' 'Waarom niet? Ze zitten toch achter een hek?' 'Nee Melissa het kan niet', zei Harry nu wat meer op toon. 'Alsjeblieft?', smeekte ik. 'Oke vooruit dan, maar alleen kijken oké?' 'Yes!' lachte ik en ik rende al bijna langs hem heen om naar de leeuwen te gaan.
Toen we bij het leeuwen verblijf aan kwamen, gingen we door de achterkant naar binnen. 'Blijf bij mij', zei Harry. Ik knikte ja met mn hoofd, en liep achter hem aan door de gang vol stallen waar de leeuwen verbleven. De vrouwtjes en de mannetjes zaten allebei in twee grote aparte hokken bij elkaar. Op een leeuw na. Die zat helemaal alleen in een apart hok. 'Waarom zit die leeuw apart?' 'Omdat hij gevaarlijk is'. Ik keek naar het dier, hij keek op en keek recht in mijn ogen. Ik zag iets in zijn ogen, het leek wel een emotie. Hij legte zijn hoofd weer neer, en ging weer slapen. Ik zal me wel vergist hebben. We liepen naar het voerhok, en Harry was bezig de deur van het slot te halen. 'Dit is het voerhok, hier ligt al het eten enzo'. 'Leuk, krijgen ze dan apart eten?' 'Nou de leeuwen krijgen iets meer vlees dan de vrouwtjes, en de nieuwe krijgt het zelfde als de vrouwtjes, omdat ie zo agressief is' 'Hoezo de nieuwe? Waarom noem je hem niet gewoon bij zijn naam?' 'Omdat hij geen naam heeft', zei Harry ongeïnteresseerd.

We waren bijna bij de uitgang, toen Harry opeens bedacht dat hij iets vergeten was in het voerhok. 'Ik ben zo terug', zei hij en rende snel naar het voerhok. Ik kon het niet laten, en ging naar 'de nieuwe' leeuw. 'He jongen', zei ik en ik hurkte voorzichtig naar beneden. Hij hefte zijn hoofd op, en stond op. Hij sjokte naar me toe, en ging voor me staan. 'He nieuwe', zei ik met een lach. Ik wou mijn hand door de spijlen van het hek doen, om hem te aaien, maar net op dat moment kwam Harry naar buiten, 'Melissa ga bij dat beest weg!', zei Harry bijna schreeuwend. De leeuw schrok, en gromde hard, doordat ik van Harry en de leeuw schrok, viel ik achterover op mijn kont. Harry pakte me bij mijn armen en trok me omhoog. 'Doe normaal je weet niet hoe gevaarlijk dat beest is!', hoorde ik hem schreeuwen. Zijn greep om mijn arm werd steeds harder en het deed zeer. 'Harry je doet me pijn', zei ik zachtjes en keek naar de grond. Zijn greep verzwakte. 'Sorry', zei hij en liet me los. 'Kom nooit meer in de buurt van dat beest. Dit ging op het nippertje goed' 'Maar hij was hartstikke lief!', zei ik zachtjes. 'We gaan. De rondleiding is voorbij', zei Harry en de hele weg naar de uitgang heb ik geen woord meer tegen hem gezegd.