7.

'Korra!'
'Hey!'
Ling gooit net een blok aarde naar me toe die me vol in mijn gezicht raakt. Als ik hem eindelijk van me af gooi, zie ik dat Pema naar ons komt toe gelopen. Echt blij kijkt ze niet.
'Die vriend van je, Mako, heeft gebeld.'
'Wat is er dan?' Vraag ik.
'Jullie moeten onmiddelijk naar het ziekenhuis in de stad komen. Het gaat helemaal niet goed met zijn broer, Bolin.'
Als verlamd sta ik stil. 'Wat heeft hij?' Vraag ik direct.
'Dat weet ik ook niet,' antwoord Pema triestig.
'Het lijkt me het beste als we nu met de eerste de beste boot gaan,' stelt Ling voor. 'En misschien zouden we alleen Naga mee moeten nemen... Nyana heeft niet zulke hele goede herrineringen aan ziekenhuizen.'
'Naga!'
Naga komt al op een drafje aangelopen.
'We gaan naar de boot meisje! Het is een noodgeval!'

Als ik de deur van de kamer zachtjes open doe, zie ik Mako als een zielig hoopje ellende op een stoel naast het bed zitten. Bolin lijkt... Gewoon, alsof ie ligt te slapen. Ik weet ook niet precies hoe ik het zou moeten noemen.
Als hij ons ziet, lukt het hem zelfs even niet om te glimlachen.
'Wat is er gebeurd?' Fluister ik.
Zonder wat te zeggen loopt hij de kamer uit, en ik ga achter hem aan.
Op de gang staat hij even tegen de muur aangeleund. Hij frommelt wat aan zijn sjaal.
'Ik... Ik heb echt geen flauw idee van wat er met hem gebeurd is, Korra. Het moeten de equalisten geweest zijn.'
'Hoezo dat?' Vraag ik.
'Hij klaagde al een paar dagen dat z'n handen pijn deden,' zucht Mako. 'Ik zocht er niks achter. Toen zag hij vanmiddag in eens niets meer, zakte hij in elkaar op de grond, en begon hij te stuiptrekken. Ik heb hem zo snel mogelijk hier heen gebracht.'
Hij kijkt even naar zijn voeten.
'Ik weet niet wat ik moet, Korra. Bolin is de laatste familie die ik heb. Als hij dood gaat...'
Ik sla mijn ogen neer, omdat zelfs ik er niet aan wil denken wat er dan zou gebeuren. Mako zou ontroostbaar zijn, en hij niet alleen.
'En weet je wat dan nog het meest ironische is? Ik wilde je het nog komen vertellen, maar toen kwam dit er allemaal tussen.'
'Wat Mako?' Vraag ik.
'We hebben het geld voor het toernooi.'
Dan vertelt hij het hele verhaal, over hoe hij tegen een zekere Asami leerde kennen tot dat ze hem aanreed. Kenbaar is zij weer de dochter van Hiroshi Sato, de beroemde auto magnaat. Hij schoot het geld weer voor voor het toernooi.
'O gelukkig, daar ben je!'
Een meisje komt door de gang aangerend, en valt Mako in de armen.
'Ik ben zo snel gekomen als ik kon. Ik was op de race baan toen mijn vader er nog "achter" kwam dat hij me wat moest vertellen. Jeetje, Mako, wat erg! Hoe is het met hem?'
'Niet goed, Asami,' zucht Mako. 'De helers zeggen dat hij een of andere vreemde stof in zijn bloed heeft. Ze krijgen het niet weg. Ze vrezen-'
Verder komt hij niet. Hij laat zijn hoofdzakken, en ik snap het.