030 Fay lè Animalia

Zachtjes rek ik me uit en dan open ik langzaam mijn ogen. Een luide gil klinkt uit mijn mond en met een harde bonk val ik het bed uit. Het duurt even voor ik besef waar ik ben, maar als alles dan weer helemaal helder is zie ik Aine met een grote grijns op haar zicht op mijn bed zitten. Ik kan zien dat ze moeite doet om niet kei hard in lachen uit te barsten. Ik kijk haar even boos aan en wrijf pijnlijk over mijn hoofd heen en neem weer plaats op mijn bed. ‘Waarom liet je me zo schrikken’ zeg ik boos tegen haar ‘Ik schrok me dood, ik dacht dat er een of ander monster boven mijn hoofd hing’ ze kijkt me even grinnikend aan en even later liggen we samen over het bed te rollen van het lachen. Als we weer een beetje gekalmeerd zijn ga ik weer recht op zitten. ‘Waarom hing je eigenlijk met je hoofd boven mijn gezicht’ ze grinnikt zachtjes ‘Ik wou kijken of je al wakker was, je zou me nog vertellen over die Timon’ ik lach even ‘Ik heb toch gezegd dat we niks hebben’ ‘Ja’ antwoord ze ‘daar geloof ik trouwens helemaal niks van. Maar ja waar ken je hem van’ ze kijkt me even vragend aan. Ik leg haar het hele verhaal uit vanaf de botsing in de gang tot aan het praten in de stallen en ze kijkt me geïnteresseerd aan. Als ik dan helemaal klaar ben met mijn verhaal zie ik dat het al weer half een is. ‘Zullen we wat gaan eten’ vraag ik. ‘Ja, lijkt me lekker. Ik rammel’ antwoord Aine en een paar seconde later hoor ik haar maag zachtjes knorren. Samen schieten we weer een de lach en nog steeds lachend lopen we de gang op. We stopen voor Elvyne haar deur en ik klop zachtjes aan, maar er komt geen gehoor. ‘Zal zal nog wel liggen te slapen of zo’ fluistert Aine zachtjes in mijn oor. ‘Ja, of ze wil ons gewoon nog steeds niet spreken’ zeg ik met een sip gezicht. Aine trekt me snel mee en fluistert dat het wel weer goed zal komen. Dat ze waarschijnlijk gewoon wat tijd nodig had om na te denken. Mijn gezicht klaart meteen al weer een beetje op. Ik hoop echt dat ze gelijk heeft, straks ik ze boos op ons. Maar waarom? Maar Aine heeft gelijk ze zal waarschijnlijk gewoon even na willen denken over gisteren. Ik was er zelf ook behoorlijk overstuur van geraakt en als ik dat al ben dan zal Elvyne dat al wel helemaal zijn. Ze denkt overal zo helder over na. Zoiets kan nog dagen of misschien wel maanden door haar gedachten blijven spoken.

Samen lopen we richting de eetzaal, maar daar is niemand te vinden. Als we door lopen naar de keuken zie ik dat de koks al in volle voorbereidingen zijn voor het avond eten. Aine en ik staan even met open mond te kijken. Overal ik de keuken staan verschillende schalen vol met eten, waaronder veel gerechten die ik niet ken. Ik zie en van de koks op kijken en hij loopt gehaast naar ons toe. ‘Wat is dit allemaal’ vraag ik nog steeds verbaast aan Aine. De kok antwoord op mijn vraag ‘We zijn in volle voorbereidingen voor het feestmaal van vanavond, maar daar zal Mister Magic jullie straks alles over vertellen’ ‘Oké, dat is goed’ antwoord Aine. ‘Maar dames, kan ik jullie nog ergens mee helpen’ vraagt de man vriendelijk’ ‘Ja, we zouden graag wat willen eten’ zegt Aine ‘We zijn gister een beetje laat in slaap gevallen door wat problemen, dus vandaar dat we nu ook pas net wakker zijn’ maak ik haar zin af. De man knikt begrijpelijk. ‘Oké dan zal ik maar eens snel wat lekkers voor jullie gaan maken’ de man wil al weglopen maar ik houd hem tegen ‘O, en meneer zou u alstublieft iets vegetarisch voor mij willen maken’ ‘Ja, dat is goed’ antwoord hij weer ‘Ik had het al gehoord van Mister Magic. Nemen jullie maar vast plaats in de eetkamer dan kom ik jullie eten zo brengen’ Ik schenk hem een dankbare blink toe en dan trekt Aine me mee naar de eetkamer. Deze ik overigens ook echt prachtig. In het midden staan een hele lange tafel met denk ik wel een stuk of zestien stoelen er aan. Op de tafel licht een prachtig rode fluwelen kleed en hij is netjes gedekt. Ik en Aine nemen tegen over elkaar plaats en we beginnen een gesprek over koetjes en kalfjes.

Nog geen tien minuten later komt de zelfde man met een dienblad vol met eten aan gelopen. Het ziet er echt heerlijk uit al eerste zet de man een mandje voor onze neus vol met vers gebakken broodjes en croissantjes. Ik krijg een verlekkerde glimlach op mijn gezicht. Dan krijgen we allebei een glas vol met vers geperst ju de oranje en al laatste krijgen we een allebei een bord met een omelet voor onze neus. Ik zie Aine er verlangend naar kijken, maar ik krijg het er alleen maar benauwd van. Er schieten verschillende bilden door mijn hoofd. Van al die kippen, die in veels te kleine hokjes worden gepropt en allemaal tegen elkaar gepropt staan en dat alleen maar omdat de eieren dan goedkoper zijn. Nou, ik ga het niet iets eten van deze dieren beulen. Alsof de man mijn gedachten kan lezen ‘Rustig maar Fay, het is van onze eigen kippen. Mister Magic houd ze in de achtertuin. Ze worden goed verzorgt en ze hebben alle vrijheid die ze maar willen, hij is namelijk zelf ook heel erg tegen de bio-industrie. Als je wil kan ik zo wel aan iemand vragen of ze je het straks zouden laten zien’ Ik kijk hem even verbaast aan en geef hem dan een dankbaar knikje. Dat is gewoon geweldig. Ik heb namelijk op zich helemaal niks met eieren, ik vind de zelfs heel lekker, maar het is dat van die bio-industrie. Die kippen worden gewoon mishandeld. Ik vind het echt heel goed dat Mister Magic dit doet. Ik kijk even naar Aine die al gulzig aan het eten is en dan begin ik ook maar aan mijn eten.

Als we even de later klaar zijn en een van de bedienden het kippen hok heeft laten zien lopen we weer richting onze kamers. Het was gewoon prachtig om te zien al die kippen ze leken gewoon de tijd van hun leven te hebben hier. Snel loop ik naar mijn kamer en trek snel eventjes wat anderen kleren aan. Als ik de gang weer op kom gelopen zie ik dat Aine al weer staat te wachten. We weer richting Elvyne der kamer maar weer doet er niemand open. Waar is ze, wat is ze aan het doen? Aine en ik kijken elkaar even twijfelend aan. Maar dan springt er ineens een leuk idee in me op en ik trek Aine mee.