Hoofdstuk 7 deel C

Hij nam de lepel met zijn klauwen en ik keek hem verbaasd aan. Hij hief de lepel op en deed zijn mond open hij liet het voedsel in zijn mond glijden. Ik hoorde Justin lachen, en zijn moeder gaf hij een boze blik. Hij deed zo veel moeite voor mij ik vond het best erg voor hem, toen kreeg ik een idee. Ik legde mijn lepel neer en nam mijn bord en zo at ik mijn eten, zijn gezicht klaarde op en ik zag dankbaarheid ik zijn mooie groene ogen. Na het diner vroeg ik aan hem of ik van tafel mocht en hij lachte en gaf me zijn toestemming. Ik liep meteen naar het raam, de tuin was zo mooi als het had gesneeuwd. Ik kreeg ineens zoveel zin om in de tuin te gaan. Ik draaide mij om naar hem en ik zag dat hij naar mij aan het staren was hij keerde zich vlug om. ‘heb je zin om mee naar de tuin te gaan’ vroeg ik hem met een brede lach op mijn gezicht. Hij draaide zich snel om en keek me verbaasd aan.

Harry’ s P.OV.
Vroeg hij me nou juist mee naar de tuin? Zou hij… nee dat zou nooit kunnen. Ik kwam terug uit mijn gedachten en ik zag hem verwachtingsvol naar mij kijken. Ik lachte en zei ‘natuurlijk’. Zijn lach werd nog breder, hij was zo schattig als hij lachte, hij kreeg van die fonkelende sterretjes in zijn ogen als hij gelukkig was. Maar was hij dat ook? Zonder iets te zeggen liep hij in zijn T-shirt naar de tuin. Ik rolde met mijn ogen en liep naar de kapstok om zijn cape te nemen en nam ook de mijne. ‘wil je deze misschien aandoen?’ vroeg ik toen ik achter hem naar buiten liep, hij was al aan het bibberen en hij liep meteen naar mij toen hij me zag en dat gaf me een vreemd gevoel vanbinnen. ‘bedankt, ik was hem vergeten’ zei hij. En net toen hij de cape wouw nemen voelde ik zin aanraking op mijn huid (allee ge weet wel wa k bedoel ).

ik kreeg rillingen over mijn hele lichaam en ik wist dat hij degene was die de vloek kon verbreken. Hij deed zijn cape om en liep naar de vogels in de tuin. Ik volgde hem maar toen ik daar kwam vlogen ze allemaal weg. Hij schrok en sprong bijna in mijn armen. ‘haha, sorry ik schrok’ lachte hij nerveus. ‘geen probleem en het spijt me dat ik ze heb weg gejaagd’ zei ik. ik wist dat ze door mij weg gevlogen waren. ‘Jij? Waarom zouden ze weg vliegen van jou’ vroeg hij, meende hij dat nu echt? ‘heb je mij al eens bekeken’ zei ik zonder na denken. ‘ja tuurlijk, maar wat maakt het nu hoe je eruit ziet? Het is niet je uiterlijk dat je mooi maakt weet je, het is je innerlijk en ik vind je mooi’ zei hij en ik zag dat hij bloosde. Mijn ogen werden wijd en ik wist niet meer wat ik moest zeggen. ‘wacht ik heb een idee blijf staan en beweeg niet’ zei hij en hij liep naar binnen. Ik deed wat hij zei want ik kon toch niet bewegen na wat hij had gezegd. Hij zei dat hij me mooi vond, ik ben een beest hoe kan een jongen zo knap als hem mij nou mooi vinden?

Zou hij meer zien dat de klauwen en de hoorns en de rest? Maar dat kan toch niet, waarom zou hij ik heb zijn leven genomen. Ik werd uit mijn gedachten getrokken toen Louis plots mijn handen nam. Hin strooide er een paar broodkruimels in. ‘Wat…’ begon ik maar hij onderbrak me. ‘Shht… blijf zo stil mogelijk staan.’ Het duurde niet lang voor er een klein groen vogeltje kwam. ‘buk je zodat het uit je handen kan eten’ fluisterde Louis in mijn oor en ik kon zijn warme adem voelen. Hij lachte breed en ik deed wat hij vroeg. Het vogeltje sprong achteruit. Maar na een paar seconden zag ik dat hij steeds dichter en dichter kwam en voor ik het wist zat hij in mijn handen. Mijn ogen werden wijd van verbazing. En er verscheen een grote lach op mijn gezicht, ik keek naar Louis die breed lachte ‘ zie je, het ligt niet aan jou’ zei hij lachend. Er kwamen steeds meer en meer vogeltjes. Louis stond recht en volgde een klein rood vogeltje en verdween achter een boom.

Louis P.O.V.
Ik stond op en volgde het rode vogeltje, ik moest even alleen zijn. Ik had een raar gevoel toen ik het beest aanraakte. En ik zag een heel andere kant van het beest dan dat ik zag de eerste dagen dat ik hier was. Ik zag hoe dankbaar en blij hij was toen dat ene vogeltje in zijn handen kwam eten, hij was zo gelukkig. En toen keek ik in zijn ogen en ik zag iets vertrouwds iets in zijn ogen dat rillingen door mijn hele lichaam veroorzaakte. En ook zag ik iets…iets menselijks in ze. Ik zou zweren dat ik ze al eerder had gezien maar ik wist niet van waar. Ik beslot om die gedachten uit mijn hoofd te zetten en liep terug naar hem. Ik begon hard te lachen toen ik zag dat hij bedekt was met vogels. Door mijn lach te horen vlogen ze plots recht en het beest viel naar achter wat me alleen nog meer deed lachen. Plots kwam ik op een briljant idee.

Ik bukte me en nam een schep sneeuw in mijn handen. Net op het moment dat hij recht kwam gooide ik het recht in zijn gezicht. Ik viel bijna op de grond van het lachen, zijn ogen werden wijd van verbazing. Maar toen glimlachte hij en bukte zich ook. Met zijn twee handen begon hij de sneeuw bij elkaar te schuiven en tilde het boven zijn hoofd. Ik keek he verbaasd aan. Ik bukte me snel en nam zelf een sneeuwbal. Net toen hij de zijne wouw gooien raakte ik hem in zijn gezicht en hij liet zijne boven zin hoofd vallen. Tranen kwamen in mijn ogen van het lachen, hij keek mij eerst geschokt aan maar begon toen ook te lachen.

Niemands P.O.V.
Mary, Liam en Niall stonden aan het raam en keken verbaasd naar buiten. Ze zagen hoe Louis en Harry in de tuin aan het spelen waren. ‘wie had dat gedacht’ zei Niall. ‘well heb je ooit’ zei Mary. ‘wel heb je ooit’ zei Liam die met zijn neus tegen het raam geplakt stond. ‘ik sta verstel’ zei Mary tegen Niall. ‘maar als vanzelf zijn die twee nu toch bij elkaar’ antwoorde hij. ‘het is zo uniek’ zei ze.

Harry’ s P.O.V.
We speelden nog lang in de tuin toen ik zag dat zijn neus knal rood geworden was. ‘heb je het koud’ vroeg ik. ‘ een…een beetje’ zei hij bibberend. Ik lachte en liep naar hem, ik nam zijn handen en liep naar binnen, hij verzette zich niet en schrok niet eens van mijn aanraking. We liepen naar de grote woonkamer en ik zag dat Niall juist bezig was met de haard aan te steken, hij lachte breed en ik knikte naar hem. ‘wat mooi is hij als hij brand’ zei Louis. Ik keek hem verbaasd aan, vond hij Niall knap? Hij zag mijn uitdrukking en begon te lachen. ‘ik bedoelde de haard’ lachte hij. Nu voelde ik mij zo dom en kon niet anders dan mee lachen. ‘ow sorry’ zei ik. en hij trok zijn schouders op.

Ik liet hem los en hij ging voor de haard zitten. Britt kwam aangelopen met een boek op haar rug. Louis nam het boek van haar en aaide haar kopje. Ik ging naast hem zitten maar er was wel een grote afstand tussen ons. Ik zag vanuit mijn ooghoeken hoe hij naar de plaats tussen ons keek. En plots begon hij dichter naar mij te schuiven. Ik keek hem verbaasd aan. ‘vind je het erg? Ik heb koud en de haard helpt niet echt’ zei hij voordat hij tegen mij aan kwam zitten. ‘Nee…nee hoor doe maar’ zei ik. en hij kwam dichter tegen mij liggen, hij had het heel koud en ik legde mijn arm rond hem en ik zag hem lachen.