Battle 4.5

En dus zitten we met z'n vieren op school. We moesten overleggen met de docenten en schoolraad of we uberhaupt mochten komen. 
'Maar welke kosten komen er bij kijken? Kunnen we niet gewoon een bandje van school doen? Dat is goedkoper.' zegt meneer Smith.
'Umm, meneer Smith,' begin ik. Hij mocht me nooit echt. Dus als ik zijn naam zeg, duikt hij in elkaar, alsof ik hem ga slaan ofzo. 'We doen dit niet voor geld. We zijn gratis. En verder hoef je ook niets meer te regelen. Ik ken de school al. Zeg ons maar waar we wanneer moeten zijn, en we zijn er.' 
Ik zie een straaltje van opluchting in zijn smalle oogjes. 
'Nou dat is mooi. Dus, weten jullie al welk lied jullie gaan spelen?' vraagt mijn oude mentor, meneer Sintclair. 
Ik kijk naar mijn band. 'We zaten te denken aan een lied die we in de battle zongen.' en dan bedenk ik me iets. 'Of eentje die Lisanne heeft geschreven.' 
'Wat?!' roept Lisanne snel uit. 
'Mooizo!' zegt Sintclair vrolijk. 'Dan is dat geregeld.' 
Ik schud hun handen en we lopen de kamer uit.
'Waarom zei je dat nou?' vraagt Lisanne me. 
'Waarom niet?' begin ik. 'Ik heb gelezen wat dat liedje was, en het zag er zo goed uit. Je kan het afmaken en dit als test gebruiken.' 
Ik zie dat ze twijfelt, ze wankelt op haar benen en ze vermijd mijn blik.
'Oke, goed. Maar jullie gaan me helpen. Ik heb alleen de intro en eerste couplet.' 
En dus gaan we naar huis en beginnen we aan haar lied. 
'Oke, dus zing het eens voor.' stel ik voor. 
'Nee, dat hoeft niet. We kunnen wel een nieuwe melodie maken. Dat klinkt toch wel beter.' probeert ze. 
'Onzin. Zing nou gewoon. Waar ben je bang voor?' vraagt Jake.
'Ik ben niet bang!' roept Lisanne uit. 
'Umm.. Trying hard to fight these tears. I'm crazy worried. 
Messing with my head this fear. 
I'm so sorry.
You know you gotta get it out. 
I can take it.
That's what being friends about.' en dan stopt ze. 
'Dan heb je opeens gitaren en drums die meedoen. En iemand op een keyboard. Het wordt een rockin nummer.' vertelt Lisanne vrolijk. 
'Oke,' ik loop naar mijn elektrische gitaar en sluit die aan op de versterker. Bobsle gaat achter de drums zitten en Jake bij het keyboard. 'En jij zingt.' zeg ik tegen Lisanne. 'Há-há. Heel grappig. Je weer dat dat niet zo bedoelt was.' Ze krabbelt de noten over van haar verfrommelde blaadjes en geeft die aan ons. 'Hoezo niet? Je hebt een prachtige stem!' spreek ik haar tegen. Ik pak de microfoon en zet die voor haar neus. 'Maak kennis met de spotlights, ze zullen je laten oplichten.' 
Ik loop iets achteruit en we beginnen met spelen.

En na twee dagen zijn we klaar. Vanavond is de talentenshow en Lisanne zit telkens nerveus het liedje te zingen. Ze heeft geen tijd voor Bobsle en Jake die haar telkens roepen om met hen en Ethan en Lena te kletsen over dingen die ik blijkbaar niet mag weten. Maar ik zit er niet mee. Ik zit ergens anders met mijn gedachten. 
Het feit dat David stage loopt op deze school en dus vanavond hier zal zijn. Ik hoop maar voor één ding deze avond, dat David niet zal komen.
En dus gaan de lichten uit. De eerste talenten komen het podium op en doen een circusact. Daarna gaan ze zingen en doen twee jongens een beatbox na. Zo gaat het een tijdje door en komt een leraar het podium op gelopen. Ik schuif een stukje gordijn opzij zodat ik naar de zaal kan kijken. Het is vol, voor zover ik kan zien. Ik zie wel overal camera's. Daar hebben de leraren voor gezorgd, ze zijn met hun domme kop door de stad gelopen en hebben zitten schreeuwen dat Bitter Sweet  Revenge komt spelen op hun school. Maargoed, het maakt me niets uit. Des te meer stemmen we kunnen krijgen. Ik kijk naar Lisanne. No way, dat ze de camera's een pluspunt gaat vinden. 'Demi!' zegt ze terwijl ze naar me toe loopt. 'Ik kan het niet. Jij kent de tekst. Jij zingt het maar.' 
Ik zucht diep. 'Geen zorgen. Zoveel mensen zijn er niet. Je kan het wel.' 
'En dan is het nu tijd om de jury te laten beslissen. En ondertussen hebben we een verrassing. Bitter Sweet Revenge komt hier, op deze school, hun eigen geschreven hit zingen! Hij is nog nooit live gespeeld voor publiek, maar ik kan u garanderen dat het grandioos wordt!' roept Sintclaire. 
Het publiek juicht bij onze naam en als de leraar is uitgepraat. 
Ik zie de jury weglopen, want in deze herrie kun je niet overleggen, geloof me. 
Ik loop snel naar Lisanne toe. 'Ben je er klaar voor?' vraag ik.
Ze knikt langzaam maar zeker van zichzelf, met een toefje twijfeling. 
'Mooizo, want er zijn meer dan duizend mensen en zo'n honderd camera's.' lach ik er liefjes achteraan. 
'Wat?!' roept ze uit. 'Nee, onee. Ik voel me niet goed. Demi, ik ben duizelig. Jij moet zingen. Ik ben in de kleedkamer.'
Jake en Bobsle komen naast ons staan. Ik pak mijn elektrische gitaar en Lisanne staat op, en haalt diep adem. 'Nee, ik kan het niet.' mompelt ze. 
'Rustig. Je kan het wel. Je hebt zo vaak opgetreden.' probeert Jake.
'Ja maar dat was anders!' 
'Hoe is dat anders? Daar waren minstens tienduizend mensen en duizend camera's.' Gaat Jake rustig verder.
Lisanne is even stil en haalt diep adem. 
'Oke, we kunnen het.'