Battle 4.4

'Ik spreek jullie snel weer!' zeg ik ik zwaai naar Lisanne, Jake en Bobsle op het beeldscherm. Ze deden de hele tijd een beetje vreemd. Maar ik heb nu even geen tijd om daarover te zeuren, als het serieus is hadden ze het me wel verteld. Nu moet ik me haasten om naar Ethan te gaan. Lena, Ethan en ik hadden samen met wat anderen afgesproken om naar het veldje in het bos te gaan, we wilden een kampvuur opzetten en muziek maken, zoals we eerst altijd deden. 
Ik pak mijn gitaar en hang die over mijn schouder. Ik pak een trui en prop die in mijn tas. Ik stap weer in mijn kapotte all-stars en ren naar beneden. 'Ik ben weg!' roep ik door het huis, en zonder op antwoord te wachten ren ik naar Ethan's huis. Ze staan al buiten te wachten en samen lopen we het bos in. We wonen helemaal in het zuiden van Londen. Eigenlijk erbuiten, aan de rand van een bos. 
We lopen de weg zoals we bijna elke week deden en we komen uit op een veldje waar de boomstammen nog altijd in een rondje staan. Ethan springt over een boomstam en gooit wat hout op een hoopje en steekt die aan. Al snel is het een kampvuur en gaat de zon al onder. Na een tijdje zijn er nog een paar mensen gekomen. Meestal komen er mensen van onze oude school, en soms mensen van onze straat. In dit geval beide.
Ethan pakt zijn gitaar en begint wat te tokkelen. Lena en ik herkennen et melodietje en we beginnen te zingen. Het was een oud liedje die Lena ooit voor haar vader had geschreven, als een bedankje.
'You tucked me in, turned out the light. Get me save and sound at night, little girls depent on things like that.' zingt Lena zachtjes. 
Dan neem ik het over.
'Brushed my teeth and combed my hair. Had to drive me everywhere, you we're always there when I looked back.'
Dan ben ik de tweede stem van Lena. 
'You had to do it all alone, make a living make a home. Must have been as hard as it should be.
And when I couldn't sleep at night, scary things wouldn't up right. 
You would hold my hand and sing to me.' 
En zoals gewoonlijk zingt iedereen mee. 
'Caterpillar in the tree, how you wonder who you'll be, can't go far but you can always dream.
Wish you may and wish you might, don't you worry hold on tight,
I promise you that there will come a day,
Butterfly fly away.' 
En zo begint de avond. Met iedereen die zingt en lacht. Kletsend met marshmellows die Ethan te lang boven het vuur laat hangen. 
'Zing weer eens dat ene liedje die jullie op school deden met muziek.' roept Anna vrolijk.
'Ja doe dat eens.' hoor ik iemand instemmen achter me. Ik spring zowat op en draai me om. 'Nee!' gil ik en ik vlieg mijn band om de nek. 'Wat doen jullie hier?!' roep ik geschrokken maar vol blijdschap. 
'Nou..' begint Jake lachend. 
'Mijn ouders konden ons drieën niet meer aan.' mompelt Bobsle lachend. 
'Huh wacht,' zegt ik nadenkend. 'Maar toen we aan het skypen waren, toen waren jullie toch in de starbucks bij school?' 
'Nee, we waren in Londen. Op het vliegveld. Tussen allemaal mensen met een accent.' lacht Jake. 
'Bedankt.' roept Ethan beledigt. 
'Sorry!' piept Jake er nep achteraan. 
'Dus, laat eens zien wat je op school altijd deed.' Jake loopt naar een plek op een boomstam en zit klaar om te luisteren. De rest van Bitter Sweet Revenge gaat ook zitten. Overal hoor ik gefluister en zie ik mensen naar Jake, Bobsle en Lisanne staren. Tja, wat wil je anders als je een band uit Amerika bent die uit het niets opeens bij jou op het kampvuurtje zit.
Ik pak mijn gitaar en ga tussen Ethan en Lena zitten, die hun gitaren al hebben. 
En dus beginnen we.
'Na na na na na na, na na na.
Take a look around, who would have thought we'ed all be here. 
So let's mess around, cuz our future is unclear.
We've got nothing better to do, we're just trying to get through. 
Can you hear me? Can you hear me? Yeah!' 
En dan zingen Ethan en Lena met me mee.
'Let the music through you, let the melody move you. Feel the beat and just let go. Get the rhythem into you soul, 
Let music take you, anywhere it wants to. When we're stuck and can't get free. No matter what, we'll still be singing, come on, come on. Yeah!
Turn up the music, it's all we've got, we're gonna use it. Come on, come on,
Turn up the music. Yeah.' 
En ik zing weer verder, met Ethan als tweede stem.
'All we have is now, let's make the most of this.
Come on break it out, so everyone can hear it.
They don't have to understand, but we'll make em if we can.
Do you hear me? Are you with me?'
En iedereen zingt mee.
'Let the music through you, let the melody move you. Feel the beat and just let go. Get the rhythem Into you soul, 
Let music take you, anywhere it wants to. When we're stuck and can't get free. No matter what, we'll still be singing, come on, come on. 
Turn up the music, it's all we've got, we're gonna use it. Come on, come on,
Turn up the music. Turn up the music.
Let the music through you, let the melody move you. Feel the beat and just let go. Get the rhythem into you soul, 
Let music take you, anywhere it wants to. Come on, come on. 
Turn up the music. Yeah!'
We slaan het laatste akkoord aan en eindigen het lied. 
Iedereen klapt en eet weer wat marshmellows. 
'Dus zelfs toen was je al goed bezig.' roept Jake lachend. 
'Ik heb een idee!' roept Anna opeens. Ze is een jaar jonger dan de meesten van ons en zit nog op mijn vorige school. 
'De leraren zater erover na te denken om weer een talenten show te organiseren, en ze zochten nog een band om op te treden. Wat nou als we Bitter Sweet Revenge vragen. Ze zijn er toch al en Demi is er een oudleerling.' 
Gelijk begint iedereen enthousiast te praten. 
'Oh ja!' roept Ethan, die een echte fan is. 'Doe dat alsjeblieft. Dat zou echt zo stoer zijn!'
Ik kijk naar mijn band die enthousiast knikken. 'Doen we!' roepen ze. 
'Yeah!' roepen meerderen tegelijk.