Hoofdstuk 34.

Strify Pov

Ik kijk Sam ongeduldig aan. 'Wat wilde je nou vertellen?' vraag ik.
Ze zucht. 'Ik zeg het je later misschien wel.'
Ik wiebel met mijn wenkbrauwen.
'Strify!'roept Sam en ze geeft me een duw. Ik lach en we gaan naar binnen.
'Kom je, schat?' vraag ik aan Romeo. Hij knikt en komt naar me gelopen.
'Tot zo,' zeg ik vlug.
Ik loop hand in hand met Romeo naar buiten.
'Ik wil me nergens mee bemoeien, maar wat was dat net met Samantha?'
Ik grijns. 'Als ik het wist, zou ik het je zo vertellen...'
Romeo kijkt me verbaasd aan. 'Aha,' zegt hij scheef.
Ik schiet in de lach en knuffel hem.
Sommige artiesten gaan misschien niet zomaar midden op straat knuffelen, maar hé, we zijn ook maar gewoon jongens...
Gelukkig is er niemand in de buurt; geen fans, en gek genoeg ook geen paparazzi.
Hand in hand lopen we verder, naar 'ons' park. We zaten daar heel vaak samen, ook voordat we iets hadden. En het was altijd zo gezellig...
Als we eenmaal daar zijn, laat Romeo zich tegen een boom zakken. Ik nestel me op zijn schoot en sla mijn armen om zijn nek.
Daarom hou ik zo van Romeo. Hij voelt alles zo perfect aan.
Wanneer hij iets moet zeggen en wanneer niet. En als hij iets moet zeggen, weet hij ook precies wat...
Nu hoeft hij niets te zeggen, en dat doet hij dan ook niet. Gewoon zo, samen zitten is perfect...