17~Charlien

In gedachten verzonken liep ik naar het bos. Ik probeerde te ontcijferen wat Harry voor me had gedaan, maar kon op niks komen. Een ijskoude wind blies mijn haren in de war en zorgde ervoor dat de geur van mijn shampoo werd verspreid. In het bos, kraakte de takjes kapot als ik over hen liep. Een geluid van vogels vulde mijn oren en voor ik het wist stond ik voor de berg met takken. Ik wurmde me er doorheen en keek rustig rond.
Weer waren er lichtjes in de bomen en in de vijver, maar deze keer stond Harry in een smoking naar me te lachen. Ik grijnsde voor ik op hem afliep, maar moest toegeven dat hij er goed uitzag.
“Op wie probeer je indruk te maken?” zei ik als wijze van een groet. Hij lachte lief, maar het enige wat ik als reactie kreeg was dat hij op een knie ging zitten en een doosje uit zijn jaszak haalde. Meteen werd ik stil en even leek het alsof de vogels stopte met fluiten en afwachtte op wat Harry zou gaan zeggen. Alsof ze ons in de gaten hielden.
“Liefste Charlien,” begon Harry,” volgens de wet mogen we nu nog niet trouwen maar..” Hij lachte. “Er staat niks in dat er op wijst dat een verloving niet mag. Dus wil je de mijne zijn?” zei hij. Hij klapte het doosje open en een diamanten ring, schitterde in de zon.
Ik kon geen woord meer uitbrengen en stond als versteend, maar alles in mij schreeuwde JA! Harry beet aarzelend op zijn lip en verbrak de stenen muur, die me gevangen hield.
“ja,Ja, JA!” riep ik blij. Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en drukte een kus op zijn warme, zachte en oh zo tedere lippen. Opgelucht sloot ook hij me in zijn armen en een glimlach verwarmde me helemaal.


Harry zat in kleermakerszit op het gras en speelde met mijn haar. Ik lag neer, met mijn hoofd op zijn schoot, en genoot van deze warme, geweldige dag. De hele tijd keek ik naar mijn ring en kon nog steeds niet geloven dat die aan mijn hand zat te stralen.
“Hoe is het op school?” vroeg Harry zacht en ik schrok op en werd teruggezogen naar de werkelijkheid.
“Wel goed.” Loog ik, want ook al waren de vragen opgehouden, nog steeds voelde ik de brandende blik van meerderen op mijn rug. Er was zelfs een soort van haat groep opgestart. Toen ik een week geleden naar de wc wou gaan, viel mijn oog op de vele tekstjes die er geschreven waren.
‘Charlien verdiend Harry niet.’ ‘Harry past beter bij mij, dan bij zo’n meid!’ ‘Charlien is een slet!’ stond er op de deur geschreven. Ik had de tranen in mijn ogen voelen branden, maar had me sterk gehouden en had besloten om het te negeren. Ik wist heus wel dat het alleen jaloezie was, maar ik begreep niet waarom.
“Weet je het zeker?” vroeg Harry, die de verandering in mijn blik meteen had opgemerkt. Ik knikte en lachte.
“tuurlijk.” Zei ik zo geloofwaardig mogelijk. Harry keek me onzeker aan , maar liet het onderwerp varen en begon te praten over van alles en nog wat.



zagen jullie het aankomen? Waarschijnlijk wel, maareuh.. Wat vinden jullie ervan? vinden jullie het niet een beetje saai.. want het schrijven van die pure romantiek licht me toch niet zo goed :p vertel me wat je ervan vind en wat er beter kan XxJulie