8. i'm gonna like it here...

Ik lig in het te harde bed dat in mijn slaapkamer staat.
Brad (de brede bewaker) heeft me hier heen gebracht en ik zou zo geroepen worden voor het eten.
Ik verveel hier dood...
Het is een lege grijze kamer met een wit bed.
Er zit niks aan de muren, het zijn gewoon betonnen platen.
Ik zucht en ga op de rand van mijn bed zitten. Ik kijk nog even om me heen, maar er is niks om naar te kijken.
Er zijn geen ramen of deuren, alleen een grote plaat die je opzij kan schuiven.
Natuurlijk zit die nu op slot, anders had ik wel geprobeerd om te ontsnappen...
Ik haal een hand door mijn haar en hoor hoe de plaat met kracht opzij word geschoven.
Een straal licht komt naar binnen en op de grond staat de schaduw van Brad.
Ik lach als ik hem zie en hij gebaard dat ik moet komen.
Ik sta op en waggel naar de opening.
Brad gaat een stukje opzij om mij erlangs te laten en sluit daarna de "deur".
Brad leid me naar een grote kamer met een tafel en een paar stoelen.
Een kleine man zit aan het uiteinde van de lange tafel.
Hij knikt en Brad duwt me op mijn stoel.
Ik ga braaf zitten en zie hoe er een wit bord voor mijn neus word geschoven.
Als ik zie wat er allemaal op tafel staat denk ik wel dat ik het hier vol ga houden...


Als ik mijn laatste happen ijs naar binnen lepel lach ik met volle mond naar Brad.
Hij grinnikt en ik doe mijn mond af.
Ik wil opstaan, maar word zachtjes terug gedrukt in mijn stoel.
Het kleine mannetje staat op en zet zijn handen op de tafel.
Ik kijk hem aandachtig aan en hoor hoe hij zijn keel schraapt.
'We weten dat je hier niet wil zijn, maar we gaan het je zo gemakkelijk mogelijk maken. We willen niet dat je het hier vreselijk vind, het is ten slotte niet eens jou schuld dat je hier vast zit.'
Ik knik en sla mijn armen over elkaar.
'Ook willen we je een dagboek geven, zodat je nog wat te doen hebt. Gedraag je je goed, krijg je ook een tv op je kamer.'
Ik krijg een brede glimlach op mijn gezicht en knik nog een keer.
Brad tilt me van mijn stoel en leid me naar mijn slaapplaats.
Als ik mijn kamer in wil lopen trekt hij me terug.
Hij schud zijn hoofd en wijst naar een witte deur.
Ik kijk even naar hem en loop dan aandachtig naar de deur.
Ik druk de klink omlaag en een straal van licht overspoelt me.
Ik loop de enorme kamer in met een fluffy 2 persoons bed en heel veel ramen.
Op mijn bed ligt een blauw boekje.
"Dagboek" staat er met dikke letters op.
Ik pak het op en kijk dankbaar naar Brad.
Hij knikt en sluit de deur.
I love it here.