2G2B #1

'Laat me dat nou gewoon doen!' 'Nina, serieus, daar krijg je problemen mee!' Nina rolde met haar ogen. In het Engels lokaal hing een poster met Horn er op.
In een melige bui had Nina bedacht dat er een Y achter moest. De vorige les was het niet gelukt dus moest het nu maar.
Twee, nogal kneuzige, jongens gingen naast de poster zitten. 'Nee! Je zit op Karel de Kabouter!!' gilde Nina. De jongens wisten niet hoe snel ze weg moesten komen. Ze gingen vooraan zitten. 'Dankje' zei Nina en ze glimlachte de jongens na.
'Dan is het nu Horny tijd.' fluisterde ze. Ik zuchte. Tegenhouden had geen zin. Dat wist ik wel. Ik kijk de klas even rond en hoor dan keihard gelach naast me. Ik kijk en ik zie een Y, plus een rooie kop van Nina. Het ziet er zo grappig uit dat ik zelf m'n lach ook niet kan inhouden.
Iedereen kijkt naar ons waardoor we de slappe lach kregen. We konden er niks meer aan doen. Het kwam dan ook niet als een verrassing dat de docent ons door kreeg.
'Wat? Wat? Vinden jullie dit grappig?' gilde mevrouw de Korte. Ze deed haar naam eer, ze was sowieso niet groter 1.60. 'Natuurlijk niet mevrouw! Ik vind dit helemaal niet grappig, ik ben bloed serieus. Deed leek me een goede oefening om mijn Engelse woordenschat te vergroten.' was het antwoord van Nina, en ze knikte om het te benadrukken. Ik hoorde mezelf grinniken. Nina trapte me tegen m'n schenen. 'Ja, mevrouw, dit is een zeer educatieve uitvoering van Nina. Knap dat het menselijk brein in staat is om meerdere talen te leren, vind u niet?' riep ik.
Ik keek verbaasd op, kwam dat nou serieus uit mijn mond? Om het af te maken hikte ik erna. Tuurlijk, ik had op de meest genante en ongemakkelijkste momenten de hik.
'Genoeg! Weg wezen hier! Naar de receptie, nu!' gilde mvr. de Korte. 'Dus we -hik- zijn -hik- verwijderd?' hikte ik. 'Eruit!!!' was het antwoord. 'Ik denk het wel.' zei Nina. Mvr. de Korte flipte nu echt, ze gilde als een gek.
De docenten in dezelfde gang gooiden allemaal hun deuren dicht. Nina en ik liepen rustig naar buiten en ook onze deur werd dicht gesmeten.
Nina liep naar de achterkant van het lokaal, en keek door het glas naar binnen. Ze drukte haar gezicht tegen het glas, wat er dus vanbinnen heel grappig uitzag. Iedereen zag het behalve de Korte, die was nog te druk bezig met haar driftbui. Ze keek op en zag Nina. Ze werd roder en roder. We renden Wweg.
Hikkend, lachend, huilend liepen we naar de receptie.
'Verwijderd zeker?' we knikten.
'Vul dit formulier in en ga maar in de aula zitten.'
We hadden nog steeds de slappe lach en struikelden zo de aula in. Ik keek omhoog en zag daar een jongen zitten. Hij keek ons aan met een wtf-blik en schoot in de lach. Ik duwde m'n elleboog in Nina's zij. Ook zij keek omhoog. 'Wat!? Ow.. Halloow...' klonk het.
'Hey, ik ben Max, net verwijderd, jullie zo te zien ook.. Dus.. Hoe heten jullie?' 'Die is dus sowieso voor mij.' fluisterde Nina.