Hoofdstuk 10 - De waarheid.

Die nacht ging Julia naar beneden.
Maar zoals gewoonlijk zat Barnabas daar weer te ijsberen.
'Oke,wat een timing".zei Julia zacht.
Ze liep zachtjes de trap af in de richting van Barnabas,die met zijn rug naar haar toe stond maar toen naar haar omkeek.
'Wat is er?".vroeg hij.
Julia reageerde niet en liep naar een van de ramen.
In de lucht scheen een volle maan.
Julia kreeg een enorme steek in haar lichaam.
Ze keek naar haar handen,waarvan de nagels langer werden.
Ze voelde dat haar tanden ook begonnen te groeien.
Haar ogen werden geel en haar pupillen in de form van slangen pupillen.
'Gaat het wel Julia?".vroeg Barnabas.
Julia draaide zich abrupt om en keek duister naar hem.
'O ik heb me nooit beter gevoelt".zei ze.
Ze sprong op Barnabas af en krapte hem in zijn gezicht.
Hij gooide haar van hem af en ze viel tegen de muur aan.
Julia liep naar een harnas en pakte het zwaard dat hij vast had en richtte die op Barnabas.
'Één keer dit zwaard in je hart en het is voorbij!".zei ze.
Ze wierp het zwaard op hem,maar die sloeg Barnabas weg met zijn arm.
Er klonk een enorme klap,want de kandelaar die aan het plafond hong was afgesneden en op de grond gevallen.