Hoofdstuk 5 - Wraak in het maanlicht.

Die nacht stormde het hevig.
Haar ogen glinsterde in het maan licht terwijl ze door de straten zwerfde.
Ze was kwaad,en haar oranje haren waren klets nat.
Ze probeerde zo min mogelijk op te vallen en ze liep naar een bordje waar op stond:'Welkom in CollinWood".
Ze stak haar hand uit naar het bord,scheurde er over met haar nagels en liep verder.
Ze kwam uiteindelijk aan bij het hek waar achter een lang pad omhoog dreef.
Het hek was gesloten dus er zat niets anders op.
Ze klom zonder moeite over het puntige hek en liep over het pad waarachter het landhuis van de familie Collins stond.
De punten hadden wel in haar gestoken maar daar voelde ze niks van.
Toen ze bij de deur aan kwam stond ze even stil.
'Ik kan natuurlijk niet zomaar kloppen".dacht ze.
Ze keek door een van de dicht - bij - zijnde ramen en zag dat Barnabas op de bank zat.
'Mooi zo,net op het juiste moment".dacht ze.
Ze greep de deur klink, trok er aan en duwde hem weer naar voren.
Barnabas liep verbaast naar de deur,en deed hem voorzichtig open.
Niemand te zien.
'Huh?".zei Barnabas.
Maar net voor hij de deur wou sluiten,werd hij met een klap op de grond gedrukt.
'Wat krijgen we-".zei hij.
'Wat...Julia!".
'Stil jij!".zei Julia.
'Zie je niet wat je met me gedaan hebt!".gromde ze.
Barnabas keek haar aan en zag dat ze klets nat haar had,een bleek gezicht,lange rode nagels en haar gebit had twee grotere tanden aan elke kant.
'Nou,komt er nog wat van!".brulde Julia en ze drukte Barnabas hoofd dichter naar de hare toe.
'Oke,oke het spijt me!".riep hij het uit.
'Het spijt je waarvoor!".riep Julia nog kwader.
'Hiervoor!".zei Barnabas en hij gooide Julia van zich af en ze kwam met een klap tegen de muur aan.
Ze stond op en zei:"Oh,hier zal jij zo voor boeten Barnabas Collins!!".
'En dat meen ik!".
Ze sprong langs Barnabas naar buiten en verdween in de duisternis...