7. don't make noise...

Ik mag niet wat?!
Mijn handen stonden in mijn middel en mijn ogen keken de grote man arrogant aan.
'En wat nou als ik weg wil?!'
Ik wachtte op zijn antwoord en zag hoe zijn ogen op de vloer gericht stonden.
'Nou?!' riep ik ongeduldig.
'Dan moeten we je vermoorden...'
Ik voelde hoe mijn ogen groot worden en mijn armen zich slap langs mijn lichaam laten vallen.
'Dan wat?' zie ik met ongeloof in mijn stem.
'Dan vermoorden we je.'
Ik liet mezelf op mijn knieën vallen en legde mijn hoofd in mijn handen.
Waar was ik aan begonnen?

Ik schuifelde achter de brede man aan de lange gang door.
Hij stopte zomaar waardoor ik tegen hem aanbotste.
Hij keek even geïrriteerd om, maar leidde me toen de grote ruimte in.
Ik keek verbaasd om me heen en ging op het stoeltje zitten dat midden in de enorme kamer stond.
'Ik denk dat jij wel wil weten wat er hier gaande is?'
ik knikte en zag de man zijn armen over elkaar heen slaan.
'Aller eerst, je gedraagt je, je probeert niet te ontsnappen want dan word je meteen vermoord.'
Ik knikte weer en legde mijn handen op mijn benen.
'Ten tweede, waar we mee bezig zijn is strikt geheim, je houd je mond, en vraagt nooit door over het project.'
Ik knikte weer braaf en zag hoe de man een luide zucht over zijn lippen liet glijden.
'Wat is dat voor middel?'
Ik sloeg mijn handen voor mijn mond en keek de man gespannen aan.
Hij keek even naar de grond, en toen naar mij.
'Aangezien je toch hier vast zit, is het niet erg om je dat te vertellen... We zijn bezig met een middel... Je kan het wel een drug noemen. Het is een drankje dat je vrolijk maakt. Je hebt dan geen pijn of verdriet, maar kan ook niet meer helder nadenken. Het is een beetje alsof je stoned bent, maar dan anders. Ook hebben we een omgekeerd middel, dat houd in dat je er niet vrolijk en positief van word, maar juist verdrietig en negatief. Voor dit middel zijn we erg bang...'
Ik luisterde met al mijn aandacht naar de uitleg en was verbaasd over hun ontdekking.
Ik hoop dat dit goed afloopt...