1- eerste indruk

Het is maandag 1 september, 10:52u. Je beste vriendin Emma staat voor je, en huilt geluidloos. 'Ik wil niet dat je gaat Mar. Ik kan denk ik niet zonder je.' fluistert ze met haar blik op de grond gericht. De tranen springen weer in je ogen. Met de rug van je hand veeg je ze af en je omhelst Emma. Haar haren ruiken vaag naar jullie favoriete shampoo met bamboe. 'Ik zweer je dat ik elke vakantie langskom, en ik ben over 7 jaar terug.' mompel je. Ze trekt zich terug en knikt. 'Ik ga je zo missen... Maar ga nu maar, voor ik ga gillen.' snuft ze. Ondanks de situatie kan je een glimlach niet onderdrukken. Je werpt haar een kushand toe, en loopt met opgeheven hoofd door de poort naar perron 9¾.

Je stapt uit de muur en loopt het hoekje om. Je loopt zelfverzekerd naar de grote, rode trein. Je pakt je stok en met een klein zwiepje ligt je koffer erin. Je draait je om, en stapt in. In de allereerste coupe zit een jongen erg eenzaam. Je loopt naar binnen. Je haat eenzame mensen, let's help him :] 'Halloo! Ik ben Marl-' 'Stop maar, je kunt weer gaan, niemand wil hier zitten.' Je kijkt de jongen verbaasd aan. Hij heeft diepe groene ogen, en zijn pikzwarte haar zit superschattig. Een beetje warrig, maar wel lief. 'Waarom zou ik hier niet willen zitten?' vraag je, en je gaat naast hem zitten. Hij is zichtbaar verbaasd. 'Nou, uhm.. weet je niet wie ik ben? vraagt hij. Je bekijkt hem goed en ziet dan een bliksemvormig litteken op zijn voorhoofd. 'Harry Potter. zeg je, terwijl je je schouders ophaalt. Hij kijkt je weer ongelovig aan. Zijn je ouders dan niet bang dat ik je in gevaar breng ofzo? vraagt hij. Je wend je blik af en een traan rolt langs je wang. Mij- mijn ouders zijn dood. antwoord je zachtjes. Steeds meer tranen komen. Geluidloos stromen ze over ze over je wangen, en druppelen op je mooie nieuwe laarzen. Je kijkt naar de grond en bijt op je lip. Plotseling voel je een arm om je schouder. Je duwt je hoofd tegen zijn borst en begint zachtjes te snikken. Na een tijdje til je je hoofd op en veeg je je ogen af. Sorry... stamel je. Hij kijkt je begripvol en dankbaar aan. Iedereen heeft me in de steek gelaten. Mijn vrienden vinden me gevaarlijk. Niemand hoeft me meer. zucht hij. Je knikt begripvol. Pffft... Tortelduifjes? hoor je plotseling iemand zeggen, met een lijzige stem.

Je draait je om en ziet een superknappe jongen staan, met een arrogante blik in zijn ogen. Je staat op, en vlak voor hem staan zodat je neus zo'n 10cm. van de zijne vandaan is. Je prikt in zijn borst en zegt: Laat mij lekker janken als ik vertel over mijn dode ouders, en blijkbaar heb jij nog nooit van vriendschap gehoord. sis je. De jongen stapt dichterbij. Draco Malfoy fluistert hij. Hij raakt je even met zijn schouder aan, draait zich om en loopt de coupe uit. De plek waar zijn schouder de jouwe raakte word helemaal warm en je staart hem verbluft na.