H5

Als de film af is gelopen, kan ik mijn telefoon weer aanzetten.
Ik ben weer gestalkt door Kevin. Ja hoor, of ik dalijk weer naar hem toe wil komen. Dacht het niet. Als Thomas het nou stuurde..

'Ga je mee naar de stad?' vraagt Frida.
'Mij best. Met wie?' vraag ik.
'Gewoon, wij twee.' zegt ze. Gelukkig maar, ik heb niet veel zin in zoveel mensen.
'Ik hoop niet dat we Thomas tegenkomen. Die is 's avonds altijd zoveel in de stad.'
'Hij gaat echt teveel uit, volgens mij.' zegt Frida. Ik haal mijn schouders op. Uitgaan kan je nooit teveel.
'Waarom wil je Thomas eigenlijk niet tegenkomen?' vraagt ze.
'Ik weet niet, als hij met vrienden is.. Die weten natuurlijk niks van mij af.'
'Oh ja, omdat die sukkel het zo erg vindt van die leeftijd. Jeetje.' zegt Frida.
'Niks aan te doen. Zullen we gaan?' zeg ik. We fietsen naar de stad.
'Zullen we hier een keer naartoe gaan?' vraag ik. We staan voor een soort ski-hut, we gaan er nooit heen. 'Prima, het is er best gezellig, denk ik.' zegt Frida.

We lopen naar binnen, en die barman komt me echt bekend voor, zie ik gelijk. Als ik naar hem toe loop, kijkt hij me aan. Ik weet het al, het is een kennis van een vriendin van me. Hij is 23 denk ik, ofzo? 'Hey, waar is Stefanie?' vraagt hij. 'Die wilt nooit mee, dat weet je toch. Die houd niet van uitgaan.' zeg ik lachend. Hij lacht, hij weet het ook.
'Leuk dat je hier eens bent. Ik heb je hier nog nooit gezien.' zegt hij.
'Nee, ik dacht, laat ik eens wat nieuws proberen. Hoelang werk je hier al dan?'
'Euhm, paar maandjes?' schat hij. 'Kom maar naar me toe als er iets is, ja?'
Ik vraag me af wat er zou moeten zijn. Aanrandende mannetjes? Geen problemen mee, haha. Die kan ik zelf wel aan, denk ik. Maar ik knik, lief van hem. 'Doei Dylan, zie je nog wel!'