027 Fay lè Animalia

Ik word alweer wakker door een luide gil die uit de tuin komt. Man, zo kom ik toch nooit aan mijn slaap als ik om de minuut word wakker gemaakt. Maar dan lijk ik pas te beseffen wat er aan de had is. Snel sta ik op, om te kijken wat er aan de hand is. Timon word ook langzaam wakker en gehaast trek ik hem mee.
Als we naar buiten loop zie ik Elvyne midden in de tuin liggen vlak bij de stuiken waar Timon me een uurtje geleden over verteld had. Het is gewoon angstaanjagend om haar daar zo te zien liggen, haar gezicht is helemaal wit weggetrokken en ze licht er zo stil bij. Bezorgt kniel ik neer en ik krijg er tranen van in mijn ogen. Ik zie Timon in mijn ooghoeken wegrenen. Zachtjes voel ik aan haar pols en gelukkig hoor ik nog wel zachtjes haar hardslag kloppen. Wat hebben we toch allemaal vanavond, eerst val ik flauw en nu Elvyne. Ik fluister zachtjes haar naam maar er komt geen reactie. Dan komt Timon samen met Aine en Mister Magic terug. Hij legt zachtjes zijn hand op mijn schouder en probeert me te troosten, maar ik kan me even alleen maar concentreren op Elvyne. ‘Rustig maar’ fluistert hij zachtjes in mijn oor ‘Ze komt zo wel weer bij’
En gelukkig kreeg hij gelijk een paar minuten en heel veel geroep ze al weer bij. 'Ahh, je bent wakker.' gilt Aine dan. Ik werp haar een boze blik toe en Mister Magic zegt 'Rustig, ze heeft een zware dag achter de rug.' Aine krijgt als snel een schuldige blik op haar gezicht en zet een stap achteruit. Dan richt in me weer op Elvyne. Ze kijkt bedenkelijk om zich heen en net als ik haar wil vragen hoe het met haar gaat werd ze helemaal hysterisch en viel ze weer flauw.
Ik kijk geschrokken naar Elvyne, wat is er allemaal met haar gebeurd. Waarom valt ze nu zomaar flauw. Zachtjes schud ik haar door elkaar en voorzichtig opent ze weer haar ogen. 'Alles goed Elvyne?' vraagt Aine nu gelukkig een stukje minder zacht. 'Ja ik denkt het...,' mompelde Elvyne verward. Aine springt op en roept 'Oké meiden spoedvergadering in mijn kamer NU' Ik kijk Timon even beschuldigend aan en gebaard dat ie beter weg kan gaan. Hij stuurt me een bemoedigend knikje en snel huppel ik achter de meiden aan.

Aine vertelde over een gesprek dat mister Magic voerde via de telefoon, en had gezegd dat het tijd voor actie was. Ze had zoiets opgevangen ofzo. Haha, echt Aine om zomaar mensen te gaan afluisteren en ik glimlach even in me zelf waardoor Aine en Elvyne me even raar aankijken. Ik richt me daardoor snel weer op het gesprek. 'Ik denk dat we mister Magic het beste zelf om de waarheid kunnen vragen, anders schieten we er niks mee op,' zeg ik dan maar snel. Zo te zien zijn ze al weer afgeleid en ik zag Aine diep denken. 'Hij had het ook over een eiland, ter ere van onze adoptie, maar dat zou hij morgen pas vertellen,' zei Elvyne opeens. Ik kijk haar vragend waar gaat dit in hemelsnaam over? 'Ja hoor is ik ga niet wachten tot morgen, ik wil het NU weten,' Zegt Aine koppig Ik kijk even bedenkelijk maar antwoord dan toch maar' Ik ben het ook wel een beetje eens met Aine, dit maakt ons alle 3 erg in de war,'. 'Ik snap het, ik ben ook erg nieuwsgierig, goed we gaan het vragen,' gaf Elvyne uiteindelijk ook maar toe.


Daar stonden we dan voor mister Magic’s deur, we hadden afgesproken dat Aine het woord zou voeren en ze gooide snel de deur open. 'Mister Magic we willen nu eindelijk wel eens weten wat dit te betekenen heeft!,' zij ze luid. Ik kijk haar even verbaast aan, dit is echt een nieuwe kant van haar. Oke, ik ken haar nu misschien nu net een dag, maar dat is lang genoeg om te weten dat ze echt een heel lief meisje is en dan ook niet snel boos word. Volgens mij zit ze hier echt mij, en ja ik geef der gelijk dit is allemaal best wel vaag en onduidelijk. Voor het zelfde geld is Mister Magic wel een of andere creep. Je weet het maar nooit. Maar gelukkig is hij tot nu toe best wel aardig tegen ons geweest. Mister Magic grijnsde,'Ik zal het jullie dan nu maar haarfijn uitleggen' 'Maar, ik antwoord alleen jullie vragen, dus... Wat zijn de vragen?' Elvyne begint me de eerst vraag . 'Wat is er zo bijzonder aan onze namen?' 'O, jullie voornamen betekenen elf, en jullie achternamen vormen de natuur. Verder niet. En, jullie namen bepalen jullie karakter, en toekomst.' Elf, wat is dit allemaal. Maar Elvyne heeft er blijkbaar geen last van en gaat gewoon verder met vragen stellen 'En waarom hangt er een schilderij van ons drieën aan een muur?' vraagt ze dan. 'Het staat op het bordje. Hierop afgebeeld staan de meisjes Elvyne de Elementa, Fay lè Animalia en Aine Flora. Het is een portret, afgeleid uit het boek: De toekomst der magie.' 'Wat is dat boek? En wat bedoelen ze met magie?' Ik wou die zelfde vraag stellen maar Elvyne was me al weer voor. 'Hier, lees vanavond maar.' zei Mister Magic, en hij gaf een boek aan ons. 'Wat is er met dat eiland?' vraag Aine dan. Go ik wil elke keer wat zeggen, maar ze zijn me elke keer voor. 'Aine, er is niks om je zorgen over te maken, Elvyne, vertel jij het maar.' Zegt mister Magic. 'Hij zei: Ter ere van de adoptief wil ik jullie samen een nachtje op Avalon laten, een klein eilandje in de buurt. Toen vroeg ik of dat wel veilig was, en hij zei: Ja, jullie lopen geen gevaar.’ Ik kijk even verwaast van mister Magic naar Elvyne, alleen op een eiland is die gast helemaal gek geworden ofzo. Elvyne stelt nog een vraag over onze veiligheid en mister Magic antwoord weer dat we heel speciaal zijn. Ik vraag hem waarom anderen dan wel gevaar zouden lopen. 'Fay, ik zei al, jullie zijn speciaal.' Hij keek ons met een strenge blik aan, zodat ik gedwongen werd om niets te zeggen. 'Mijn vragen zijn beantwoord, ik ga even lezen. Fay, Aine, komen jullie ook?' zegt Elvyne. Mister Magic knikte goedkeurend. Maar ik kon haar alleen maar verbaast aan kijken. We zijn toch zeker nog niet klaar. Alles is nog steeds even vaag. 'Maa...' probeerde Aine uit te brengen maar Elvyne snoerde al snel haar mond.
Nog steeds verbaast liepen ik en Aine achter Elvyne de studeerkamer uit en ze liep snel richting haar kamer en sloot de deur. Ik wou de deur open doen maar hij zat op slot, ook Aine gaf een ruk aan de deur maar hij zat pot dicht. We bonsden nog een tijdje op de deur maar na een tijdje geef ik het op.
Aine gaat gewoon door maar ik trek haar zachtjes achteruit ‘Laat maar zitten, volgens mij gaat ze nu niet meer open doen en daarbij ben ik echt ontzettend moe’ Aine kijkt me begrijpend aan en samen lopen we naar mijn kamer. Op de klok boven mijn bed zie ik dat het al zes uur s’ochtends is. Ik kijk even verbaast. Het is gewoon een wonder dat ik nog over eind kan staan.
Even later liggen ik en Aine naast elkaar in mijn bed ik had snel even mijn pyjama aangedaan, ook Aine was snel naar haar kamer gelopen en had zich even omgekleed. We vonden het wel prettig om samen te slapen na alles wat er vandaag was gebeurd. Ik dommel bijna in slaap als Aine ineens recht overeind gaan zitten. Ik kijk haar verbaast aan, ‘Wie was die jongen van toen straks eigenlijk’ ik kijk haar even glimlachend aan. ‘Dat was Timon’ zeg ik. ‘Oe is hij je vriendje’ zegt ze lachend. Ik geef haar een stop in der zij en reageer ook lachend. ‘We zijn gewoon vrienden’ ‘Oe, daar geloof ik anders helemaal niks van, vertel me alles’ zegt ze. Ik geef haar nog eens een stomp en ik grinnik een beetje in me zelf. Aine is gewoon een schat maar soms kan ze een beetje doordraven. ‘Kunnen we hier niet even morgen over praten, het is zes uur in de ochtend. Ik ben dood op.’ ‘Oke’ zucht ze toch wel een beetje geïrriteerd. ‘Welterusten’ zeg ik haar. ‘Welterusten’ antwoord ze en een minuut later ben ik al in dromen land.