24.

Liam POV

Ik zag Zayn opstaan. Verbaasd keek ik hem na. ‘Rose?’ hoorde ik hem vragen aan een meisje. Het meisje keek op. ‘Zayn?’ hoorde ik haar vragen. Ik zag hoe ze elkaar een knuffel gaven. ‘Ik heb je zo gemist!’ riep Zayn blij uit. Hij vroeg nog iets wat ik niet kon verstaan en ze knikte. ‘Guys, dit is Rose, mijn nichtje,’ stelde Zayn ons voor. Natuurlijk kon Harry het weer niet laten om zijn charmes te tonen. ‘Ik wist niet dat je zo een knap nichtje had,’ zei hij met een knipoog. Ze keek blozend weg. ‘Ik heb haar al twee jaar niet meer gezien. Jullie vinden het toch niet erg als ze bij ons komt zitten?’ vroeg ik. We schudden ons hoofd. Zayn keek naar haar handen. ‘Wil je iets drinken?’ vroeg hij. Ze schudde haar hoofd en zei dat een vriendin al besteld had. Even later zag ik een meisje zoekend rondkijken en daarna op ons af komen. Ze kuchte wat ongemakkelijk. ‘Jongens, dit is Stephanie,’ stelde Rose haar voor. Ik zag Zayn zijn houding helemaal veranderen. ‘Hallo, Stephanie,’ zei hij terwijl hij haar hand schudde. ‘Noem mij maar Steph, hoor,’ zei ze lachend. Ze kwam bij ons zitten. Ik zag hoe Zayn haar aan bleef kijken. Ik porde hem en fluisterde: ‘Zayn, je bent aan het staren.’ Ik zag hoe zijn wangen lichtjes rood werden onder zijn getinte huid. ‘Niet waar,’ zei hij. ‘Dat zag ik ja,’ zei ik lachend. Stephanie moest mij gehoord hebben. ‘Wat zag je?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Euhm, niets,’ zei hij snel, nog voordat ik iets kon zetten. Hij keek mij waarschuwend aan en het leek mij het beste om er niets over te zeggen. Ik mengde me in een gesprek met Louis en Harry totdat Niall begon te zeuren. ‘Wanneer gaan we nu naar Nando’s? Ik heb honger!’ zei hij wel zeker tien keer. Ik zuchtte. ‘Ja, we gaan nu vertrekken,’ antwoordde ik. Ik draaide me om naar Zayn. ‘Kom je mee of blijf je hier, Zayn?’ vroeg ik. ‘Ik ga mee,’ zei hij. Je kon de teleurstelling in zijn stem horen. ‘We spreken nog wel eens af, toch?’ vroeg Rose aan Zayn. Ik zag hoe hij knikte. Ze gaven elkaar een knuffel en toen ze elkaar los lieten zag ik Zayn twijfelen. Hij wilde Stephanie een knuffel geven, maar durfde niet echt. Hij glimlachte nog eens en ging naar buiten. Tijdens de wandeling zag ik dat Zayn stil de groep achterna wandelde. Ik vertraagde mijn pas en ging naast hem lopen. ‘Je vindt haar leuk,’ zei ik. Hij keek me verbaasd aan en ik lachte zachtjes. ‘Ik kan het zien aan de manier hoe je naar haar kijkt. Je ogen beginnen te twinkelen. Dat heb ik nog nooit bij je gezien, Zayn. Zelfs niet bij je vorige vriendinnen,’ zei ik. Hij antwoordde niet, hij leek wel in zijn gedachten gezonken. Ik liet het voor de rest maar hoe het was, hij zou er zelf wel achterkomen.