YOLO ~ 07 ~ Eddie

Ik genoot. De zon in mijn gezicht, het geluid van banden op het asfalt en de adrenaline. Het rijden gaf me een kick. Een soort van kick die ik nog nooit had gehad. Ik zette een radio aan en begon mee te zingen, terwijl Teddy rustig aan het slapen was. Ze lag zo schattig met haar knuffel. Rustig wendde ik me weer tot de weg. Ik had nu alles onder de knie. Van binnen moest ik nog steeds lachen dat een vijftienjarige jongen die auto reed nog steeds niet aangehouden was. Dat was een groot raadsel. Ik keek in de achteruit spiegel en zag mezelf met een plat kapsel. ' Godver.' mompelde ik en met een hand ging ik door mijn haren. Zo zaten ze net zoals altijd. Ik hield gewoon te veel van mijn netuitbed-kapsel. Nadat ik mijn kapsel had goed gedaan, reed ik van de snelweg af naar een benzine station. De plek waar we zouden overnachten. Ik deed mijn stoel naar achteren en viel meteen in slaap.

Mijn droom was anders dan wat ik normaal zag. Het zag er vreemd aan, maar dat kon ik niet beoordelen want volgens de doktoren zag ik de wereld op een vreemde manier. Waarschijnlijk zag de wereld er zo uit. Het was veel mooier dan de gewone wereld. Hoe langer ik in de droom zat, hoe jaloerser ik werd op Teddy. Ik liep door het gekkenhuis. Niet echt lopen, meer zweven. Ik zweefde achter een verzorgster aan. Ik herkende haar, maar in mijn droom was ze véél jonger dan ik haar eigenlijk leerde kennen. De vrouw ging een kamer binnen. De kamer herkende ik als mijn kamer. Alleen nu zat er geen deur tussen die naar de kamer er naast ging. In het bed lag een vrouw. De vrouw die ik altijd wilde aanspreken als 'mam', maar nooit kon. En ik was op het moment terecht gekomen waarom. De vrouw was een lijk. Helemaal wit en naast haar bed stond een verzorgster met een lachende baby in haar handen. Ik. Ik wilde naar mijn moeder rennen en zeggen dat ze moest blijven leven. Maar ik kon me niet bewegen. Ik stond er gewoon eenzaam te huilen. Gewoon omdat ik het tafereel moest zien. Hoe mijn moeder dood ging. Door mij.

Ik was super blij toen ik uiteindelijk wakker werd. Het was een vreselijke droom, waardoor mijn humeur meteen helemaal omlaag ging. Natuurlijk probeerde ik me meteen op te peppen voor Teddy, want Teddy had me nog nooit chagrijnig gezien. Ik startte de auto weer en reed verder een woonwijk binnen. Waarschijnlijk zou hier genoeg eten te zijn om te stelen. Als we uit een gekkenhuis konden ontsnappen konden we ook heus wel wat eten stelen. Ik parkeerde zoals altijd geweldig en maakte Teddy wakker. Ik mompelde zacht dat we gingen uit eten. Teddy knikte slaperig en stapte de auto uit. Met Teddy achter me liep ik een paadje in met een heg. De achterdeur zou vast open zijn, dus ik hoefde alleen over het hek te klimmen.

Ik nam een klein aanloopje en sprong, best falend, over het hek. Door het falende gedeelte bleef een voet haken en ik kon me alleen een kindergilletje herinneren.