Hoofdstuk #9

POV: Lincy

Ik ben gister avond op tijd naar bed gegaan, ik was moe. Niet fysiek maar vooral mentaal. Al die bedreigingen werden me even te veel. Ik vraag me af hoe Hinne hier mee omgaat. Ik lig op me bed, het is ongeveer 6 uur 's ochtends en ik lees een tijdschrift. Ik hoef nog niet op te staan maar ben al wel wakker maar dat komt omdat ik dus vroeg ben gaan slapen.
Om 7 uur stap ik uit m'n bed en loop ik naar de badkamer en na een douche gooi ik mijn handdoek in de wasmand en loop ik naar mijn kamer, kam mijn haren en föhn ze totdat ik mijn krullen weer heb. Ik ga me opmaken en jahoor ik heb weer eyeliner in m'n oog. Ik ben ook zo'n prof in opmaken. Kuch. Dan loop ik naar beneden eet 2 crackers en drink sinaasappelsap. Nadat ik me tanden heb gepoetst, m'n tas heb ingepakt en mijn schoenen en jas aan heb loop ik naar beneden. Ik pak mijn fiets uit de garage en fiets de oprit af.

POV: Hinne

Ik loop door een straat, het is nog donker. De straatlantarens knipperen en dan vallen ze allemaal uit. Ik pak mijn Iphone uit mijn zak en gebruik hem als zaklamp. Overal is het donker, ik kan de huizen niet zien. Ik hoor een gil en ga harder lopen. De gil wordt steeds harder en ik begin te rennen. Ik weet niet waar ik ben tot dat ik een lampje zie en ik loop naar het licht toe. Het is een klein lantaarntje dat in een boom hangt, onder de boom staat een bankje. Als ik dichterbij kom zie ik dat er iemand op het bankje licht. Het is een meisje, ik herken haar mooie krullende haar. Ik loop nog dichter naar het bankje toe en zie dat het meisje Lincy is, er zit een wond op haar been en er stroomt bloed over haar hoofd. Ik schreeuw om help en zie dan een brief op de grond voor het bankje liggen. Ik pak de brief op en vouw hem open: Gefeliciteerd Hinne, je kan niet eens je vriendinnetje beschermen. Het is voorbij. Een traan loopt over mijn wang en ik kus Lincy.
Ik schrik wakker, ik kijk op m'n klok. Het is half 9. Gelukkig was het een droom, ik stap m'n bed uit en ga onder de douche staan. 'Is this the last night that we spent? Cause it's the coldest I've had from a friend. Was this the last bed that we shared? Cause I don't tink I'll ever try to get you off my mind. Was this the last glance of you smile? Cause it's the last chance I get for a while. The last time I will fight Case I don't think I'll ever try to get you off my mind. I've been trying so hard just to get your attention but I can't seem to turn yout head around...' Mijn gezang wordt luidruchtig verbroken door Jochem die langs de badkamer loopt en keihard meezingt: 'Around. Around. Turn your head around,' Ik lach.
Na die verfrissende douche loop ik naar beneden en neem een ontbijtje. 'Hey Jok, waarom ben je nog thuis moest jij niet naar Kampen toe voor Make It Count?' vraag ik als ik zie dat Jochem op de bank zit te kijken naar Tommy Teleshopping. Hij kijkt me aan en zegt:'Owja, damn. Ik moet weg,' hij springt op pakt z'n jas, telefoon en portemonnee en loopt naar de deur,'Bedankt broertje!' roept hij nog en loopt dan snel de deur uit.
Ik zet mijn bord en glas in de vaatwasser en ga op de bank zitten, Jochem heeft niet eens de moeite gedaan de tv uit te zetten. Ik zet hem op een muziek zender en loop naar boven toe en kom weer naar beneden met mijn laptop. Ik ga op de bank zitten.
Na ongeveer 1,5 uur gaat de telefoon. Ik sta op en neem op:'Hoi met Hinne' 'Hoi, met Inge de moeder van Lincy. Is Lincy bij jou?' 'Ehmm, Nee. Die heeft gewoon school vandaag toch?' 'Ja, maar ze is nooit aangekomen. Maar ze is vanochtend wel vertrokken thuis,' 'Weet u heel zeker dat ze nooit is aangekomen?' 'Ja, de school heeft net gebeld dat ze al meerdere lessen heeft gemist en een vriendin van haar heeft haar ook nog niet gezien,' Allerlei fantasieën schieten door mijn hoofd. Wat zou er met Lincy gebeurd zijn. Zou ze gewoon zijn gaan winkelen of heeft dit iets te maken met die bedreigingen? Was mijn droom een visioen? Ik begin te trillen. 'Hinne? Hinne? Ben je er nog?' 'Ja, ja. Ik ben er nog,' zeg ik snel. 'Heb jij misschien enig idee waar ze kan zijn?' 'Nee, sorry mevrouw ik heb geen idee, het spijt me,' 'Ach jongen, je hoeft je niet te verontschuldigen,' 'Jawel, ik ben haar vriend ik moet haar beschermen. Stel er is iets gebeurd. Ze is gevallen of nog erger..' 'Zo moet je niet denken Hinne, maar wij zijn ook heel ongerust, ik hoop dat ze snel iets van zich laat horen, bedankt hè,' 'Geen dank, en zou u me kunnen bellen als ze weer terecht is?' 'Ja, natuurlijk!' 'Oke, bedankt. Doei' 'Doei' Ik hang op en zet de telefoon in de standaard. Ik ben bang, heel bang. Ik pak mijn telefoon en bel Lincy. Natuurlijk heeft haar moeder dit ook al geprobeerd maar misschien neemt ze nu op. De telefoon gaat over en dan wordt er opgenomen.. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. 'Hallo...? Met Hinne' Geen reactie tot ik een ademhaling hoor. 'Hallo Hinne, alles goed?' zegt een vervormde stem. Het kippenvel staat op m'n rug en mijn ogen worden groot. 'Ehmm, j-j-ja ik d-d-denk het,' zeg ik stotterend. 'Wees maar niet bang, ze leeft nog. Maar haar leven ligt in jouw handen,' 'Wie, bent u? Waar bent u? Mag ik Lincy spreken?' 'Ik ben dichterbij dan je denkt en nee je mag niet weten wie ik ben en Lincy kan op dit moment niet praten,' Ik loop naar de telefoon toe, en pak hem uit de standaard. 'Dat zou ik maar niet doen,' zegt de vervormde stem. 'Wat?' vraag ik met een trillende stem. 'Zet die telefoon terug,' Ik schrik, hoe dichtbij is deze freak. Of heeft hij gewoon het geluidje van de telefoon gehoord toen ik hem uit de standaard pakte. Ik loop terug en ga naast de bank staan. Ik kan niet meer normaal nadenken. Ik loop naar de keuken waar in een la een oud reserve mobiel ligt. Ik pak het en toets het nummer van Jochem in. Ik hoor de vervormde stem lachen door m'n eigen mobiel. 'Ben je nou echt zo dom, het leven van jouw vriendin ligt in jouw handen en wat doe je je laat het bijna vallen. Dus druk op die rode knop en hang op want anders...' Ik druk snel op de rode knop en leg de telefoon weer in de keuken la. Ik tril helemaal ik kan bijna niet meer op mijn benen staan. Wat gebeurt hier, wie is dit die ik aan de telefoon heb, wat doet hij/zij met Lincy en wat moet ik doen om haar te redden. Ik heb geen idee, ik ben zo bang dat ik nergens meer over kan denken, behalve over het feit dat ik iets moet doen om haar te redden... alleen wat. 'W-w-wat k-k-kan ik d-d-doen om haar te r-r-redden?' vraag ik, De persoon aan de andere kant van de lijn zucht, ik krijg geen antwoord. Ik loop terug naar de bank en dan valt mijn oog op het raam dat uitkijkt op de achtertuin. Daar staat hij, helemaal in het zwart gekleed met Lincy in een stevige greep en een mes tegen haar keel. Ze zit al onder de schrammen en het bloed. Ik schrik me dood. De persoon lacht,'Hallo Hinne'