18.

‘Chloe? Gaat het wel?’ Liv en zij stonden in het ziekenhuis, aan het bed van hun vader. Er was nog niets veranderd aan zijn situatie de voorbije dagen, hij lag nog steeds bleek en bewegingsloos met allemaal buisjes door zijn neus en pols. ‘Ja hoor.’ mompelde Chloe zacht. Ze werd vanmorgen wakker met barstende hoofdpijn, heel de nacht had ze gedroomd over haar moeder, over de dood van haar moeder. Het was net alsof ze nu pas besefte dat ze geen moeder meer had, haar kinderen zouden geen oma meer hebben. Ze voelde zich al slecht maar het werd er niet beter om toen ze zich de ruzie van haar ouders herinnerde. Ze had die gedachten lang geleden weggestopt, zichzelf verplicht er niet aan te denken maar het kwam elke keer weer terug. Wat bedoelden haar ouders? Waarom deed haar vader plots zo raar na de geboorte van Liv? ‘Chloe?!’ Liv porde haar zus nadat ze niet reageerde op Liv haar vraag. ‘Oh, ja euhm wat?’ Chloe probeerde te glimlachen maar het lukte niet echt, het enige wat ze wilde was huilen. Huilen met een box tissues en een doos chocolade ijs naast haar, meer niet. ‘Het bezoekuur is over, we moeten gaan.’ Liv keek haar zus onderzoekend aan, er was iets aan haar alleen kon ze er de vinger niet op leggen. Met een laatste blik op haar vader liep Chloe de kamer uit, gevolgd door haar kleiner zusje. ‘Liv?’ Chloe ging op van die plastieken stoelen zitten die je alleen vindt in het ziekenhuis. ‘Mis je mama?’ Chloe kreeg tranen bij het uitspreken van die woorden, ze had het de voorbije dagen zo goed verstopt, ze was zo sterk geweest. ‘Hey, kom hier.’ Liv omhelsde haar zus vol medelijden, ze kon zich goed voorstellen hoe ze zich voelde maar zelf voelde Liv niets. Het leek net alsof haar hart van steen, in tegenstelling tot haar zus. ‘Ik weet dat je haar mist maar ze is niet weg, niet echt.’ Liv liet Chloe los en nam haar hand vast. ‘Weet je nog wat mama altijd zei?’ Chloe glimlachte en knikte, ze wist maar al te goed waar Liv het over had. ‘ Elk afscheid van een geliefde betekend de geboorte van een herinnering.’ Chloe en Liv fluisterde de woorden samen, alsof ze één waren. ‘Maar ik wil mama niet als een herinnering, maar als mijn mama.’Chloe keek haar zus aan en liet haar tranen gaan, ze kon niet meer sterk zijn. Waarom zou ze? Het was toch normaal dat ze verdriet had om de dood van haar moeder? ‘Ik weet dat het niet het juiste moment is maar moeten we niet mama haar spullen gaan opruimen?’ Liv voelde zich een gevoelloos monster naast haar zus, ze dacht praktisch na over de dingen en niet sentimenteel. ‘Ben je er echt zeker van dat het een goed idee is?’ Chloe twijfelde aan het plan van haar zusje, maar zelf kon ze geen andere oplossing vinden. ‘Pap gaat het nooit alleen volhouden in dat huis, niet alleen.’ Liv had vanmiddag met de dokters gesproken en het was wel duidelijk dat zijn vader nooit meer de oude zou worden, als hij al wakker werd. Samen met Chloe hadden ze besloten dat het beter was als Christiaan naar een bejaardentehuis zou gaan, daar zou hij tenminste niet alleen zijn. ‘JE hebt gelijk.’ mompelde Chloe terwijl ze samen naar haar auto liepen. Liv wou het liefst nu naar het huis van haar ouders om te beginnen met inpakken, ze wilde na de begrafenis zo snel mogelijk terug naar de set. ‘Oh shit.’ Chloe keek op de klok en vloekte wat toen ze merkte dat het al 6 uur was. ‘Wat is er?’ Liv keek haar verbaasd aan, wat was er aan de hand? ‘Euhm, een vriend van mij land over minder dan een uur. Ik moet hem gaan ophalen, wil je alsjeblieft mee?’ Chloe glimlachte smekend. Ze was een puinhoop, ze was aan het rouwen om haar moeder dus ze kon alle steun van Liv wel gebruiken, dat was toch wat ze Liv wijsmaakte toen deze het liefste naar huis wilde. Eigenlijk moest Liv gewoon mee, Chloe kon Tom toch niet alleen gaan afhalen? Ze kenden elkaar niet eens! ‘Oké, ik ga wel mee.’ Chloe glimlachte dankbaar en samen reden ze naar de luchthaven om ‘de vriend van Chloe’ om te gaan halen. 'Liv, dank je.' Chloe keek haar zus aan toen ze bij een stoplicht moesten stoppen. 'Hey, je bent mijn zus voor iets he.' Liv glimlachte liefdevol. Ze wist dat haar band met Chloe sterk was, ze waren nu echt zussen.