H1

'Lilith kom je vandaag naar school?' Ik hoor Metsa's stem achter de deur van mijn slaap kamer en ik kom kreunend overeind. Omdat ik de laaste tijd zo veel woel in mijn slaap verschuif ik de dekens. En omdat ik de dekens verschuif wordt ik koud. En daar wordt ik weer stijf van.
'Ben je daar?' Ik heb nog steeds geen antwoord gegeven. Ik hijs mezelf overeind, klim uit de kuil waar ik met Diamantar in lag en loop naar de deur. Ik open hem en ik zie Metsa.
'Hoi, goede morgen schoonheid,' spot Metsa als hij mijn warrige haar en ogen met wallen ziet. Sorcha zijn draak die nu al bijna de groote heeft van een grote hond piept blij.
'Niet grappig, ik had weer die nachtmerrie,' fluiter ik.
'Alweer?' Metsa klinkt enigzins geschokt.
'Meh, laten we ontbijten.' Maar ik loop niet naar de deur, ik loop naar mijn kleine badkamertje. Dat is zo fijn aan een arpartement hebben in een drakenschool. Eragon's Academie heeft voor elke rijder een huis met een ruime slaap kamer, hal, woonkamer, badkamer en werkkamer. Ook is de kast niet slecht gevult.
Ik doe niet moeilijk vandaag ik haal een stukje stof over mijn gezicht om al het zweet weg te vegen, kam mijn haar en dan trek ik gewoon iets aan wat ik als eerst uit de kast ruk.
Ik loopt de badkamer uit en dan loop ik langs Metsa naar Diamantar. Diamantar is nu al een vrij grote draak, hij is nu ongeveer even groot als een groot paard. Nu na 6 weken dat hij uit zijn ei is gekomen... na 6 gevaarlijke weken. In de eerste dagen na zijn uitkomen werden we aangevallen door een oehoe, gelukkig vermoorde Metsa de oehoe. Die oehoe was natuurlijk gestuurd door mijn super geweldige vader, ahum. Mijn vader de schim. Drie weken later viel hij aan, hij heeft toen 3 van mijn vrienden vermoord... Die vrienden hebben toen mij gered. Mijn vader de schim is een schim geworden door te veel magie gebruik. Te veel kwáádaardige magie gebruik. Een geest die je gebruikt om magie te bezweren als mens, kreeg hem in zijn greep. Nu kan mijn vader alleen nog maar vermoord worden door een stoot met een zwaard in zijn hart, dwars door zijn hart...
'Wat sta je te dromen? Kom je?' Metsa pakt mijn hand en zijn vingers krullen zich tussen de mijne door.
'Ja, ik kom. School is belangrijk,' zeg ik. Dat is dan ook de engigste reden dat ik naar school ga. Als ik over een paar dagen verdwijn wil ik genoeg weten om mijn vader te vinden.
'Je beraamd een plan, ik voel het. Waar ben je mee bezig?' Metsa pakt mijn hoofd en draait het zo dat ik hem aan moet kijken. Ik ben sterker dus ik trek gewoon mijn hoofd uit zijn handen. Dat is zo fijn aan een half-elf zijn. Tja, mijn moeder was een elf en werdt verlieft op mijn vader, een mens. Maar mijn vader trouwde alleen maar met mijn moeder omdat ze een hoge rang heeft. Daarna wou hij een kind die zou trouwen met... de zoon van Eragon en Arya, die zoon heet: Aryen. Als ik namelijk met Aryen zou trouwen, wat ik niet doe want ik hou van Metsa, dan zou mijn vader een soort "koning" worden. Helaas raakte zijn magie op en wou hij graag nieuwe. Dus hij besloot mij te gaan offeren voor nieuwe magie. Ik hield zijn plannetje tegen door weg te lopen.
'Kom op, Lilith, anders komen we te laat, je moet ook nog wat eten...' Kreunt Metsa. Oke, ik weet het, door al dat gedenk ben ik niet echt sociaal bezig met hem.
'Sorry,' zeg ik en ik geef hem een kusje op zijn wang. Dan gaan we naar buiten. De draken achter ons aan.