158. || Rainbows ||

Ik keek opzij, naar Justin. "Eigenlijk, zou het nog stukken fijner zijn als je hier kwam liggen..." zei ik en lette op dat Thobias me niet zou horen. Maar Bruno Mars was op de radio en Thob zong zo hard mee, dat hij het zelfs niet zou merken als ik tegen Justin had geschreeuwd. Justin keek me grijnzend aan en kwam naast me op de bank liggen. Het was knus.
Of krap, t'is maar hoe je het bekijkt...
"You know I luff ya." fluisterde ik zachtjes in zijn oor en gaf hem een kusje op zijn lippen. "Oh, weet ik dat?" grinnikte hij zachtjes en keek me met een sarcastische blik aan.
"Zo niet, dan weet je het nu." zei ik, nors omdat hij niet scheen te weten dat ik van hem hield. Want volgens mij wist hij dat beter dan wie dan ook. "Je weet zeker dat je niks voor Thob voelt?" vroeg Justin wat onzeker en blikte over zijn schouder naar de nog zingende Thobias. Wat zei hij nou?! Was hij wel helemaal gek geworden?!
Oké, gek was het verkeerde woord...
"Natuurlijk niet! Hij is gewoon een vriend." stelde ik hem gerust. Vertrouwde hij me nou alweer niet?!
"Oké, just asking, sorry... Dusss, waar waren we?" leidde Jus het onderwerp ergens anders op. Ik begon weer te grijnzen en vergat gelijk waarom ik ook maar een beetje boos op hem was geweest. "Je wou net gaan zeggen dat ik geweldig ben, en was van plan me een kus te geven." vertelde ik hem, en hij leek het helemaal te geloven. "Je bent geweldig Niall." zei hij en drukte een kus op mijn mond. Daar lagen we dan. In een cool oud groen volkswagen busje van Justin's neef, terwijl Thobias reed en luidkeels Just The Way You Are mee zong.