YOLO ~ 05 ~ Eddie

De weg door de tunnel was pijnlijk voor mij. Terwijl Teddy fluitend voor me liep en alles gemakkelijk kon ontwijken met haar kleine lengte. Nu halverwege kon ze soms rechtzitten. Ik daarin tegen moest blijven kruipen en dan schaafde mijn rug nog steeds tegen de rotsen boven me. Gelukkig werd de tunnel steeds groter. Op het begin was het kleuter maat, maar door veel boter, die ik in me tas had gestopt, er op te smeren konden we beide makkelijker naar binnen. Gelukkig waren we beide ook slank anders was de ontsnapping op het begin al helemaal mislukt. Uiteindelijk toen we beide konden staan en ik me weer kon uitstrekken, begon Teddy vrolijk te zingen en renden ze meteen naar de uitgang en klom ze op het zand trappetje, die ik de avond er voor had gemaakt, naar buiten. ' Frisse lucht!' gilde ze. Ik grijnsde en klom ook naar buiten. We bevonden ons aan de andere kant van de muur naast de parkeerplaats. ' Dat komt mooi uit.' dacht ik.

Ik rommelde in mijn legertas, terwijl Teddy rondjes aan het rennen was met Ollie. Toen ze haar energie verdwenen was, kwam ze bij me staan en keek ze toe hoe ik een sleutelbos uit mijn tas haalde. ' Van wie is die?' Ik haalde mijn schouders op bij die vraag. De sleutels lagen gewoon op de verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats en nu waren ze van mij. Ik klikte op de opendeautonugraagwantikwilinmijnauto-knop en naast me hoorde ik meteen een pling. De auto zag er duur uit. Ik grinnikte en stapte in de auto. Teddy stapte aan de andere kant in. ' Kan jij eigenlijk wel auto rijden?' vroeg ze. ' Daar komen we nu achter.' Ik lachte en zette de auto aan en reed de weg op. Hier komen we wereld. Vrees ons! Wij zijn de oppermachtige koning en zijn slaaf genaamd de gek!