Hoofdstuk 15

Na een uur besluiten we dat we wel weer genoeg geschuild hebben en we staan met veel moeite op. Als we onze tassen hebben gepakt en door de deur lopen, springt het licht aan. Natuurlijk!
Omdat we het volgende lesuur niet samen hebben, geven we elkaar een knuffel en lopen allebei een andere kant op. Ik moet nog wennen aan mijn rooster en vis mijn agenda uit mijn tas. Even kijken. Ik zit in lokaal 2.12, de tweede verdieping dus. Bij het lokaal aangekomen, zie ik iedereen naar binnen lopen. Als ik denk dat het niet slechter kan, zie ik een bos krullen voorbij lopen, het lokaal in. Shit, economie heb ik met Harry.
Ik haal mijn haar achter mijn oren vandaan en kam het met mijn vingers naar voren. Niet helemaal voor mijn gezicht, maar net goed genoeg om niet zo snel herkent te worden. Ik loop het lokaal binnen en zie dat Harry met Liam achterin zitten. Zo onopvallend mogelijk ga ik met mijn ogen over Harry heen. Als onze blikken elkaar kruisen laat ik me vallen op een stoel voorin. Ik kijk snel achterom en zie hem naar me kijken. Ik zet mijn pokerface op en went mijn blik weer naar het bord. De hele les voel ik zijn ogen in mijn rug branden. Een paar keer kijk ik om, maar dan doet hij alsof hij me niet ziet. Ik haat dit spelletje, maar het is beter dan onderogen zien wat er gebeurt is of beter gezegd, wat er aan de hand is. Ik weet dat het over Niall gaat, maar ik vind het best zo en negeer het zo goed mogelijk. Terwijl er niets goeds aan is. Ik wil het niet weten.
De o zo irritante bel gaat, maar nu is het mijn beste vriend. Snel pak ik mijn boeken en ik vlucht het lokaal uit, richting mijn kluisje. Een verdieping en een paar meter ben ik ervan verwijderd. In mijn haast moeten een paar mensen mij ontwijken. Als mijn kluisje net in beeld komt, voel ik een hand op mijn schouder. Abrupt sta ik stil. Ik wacht even met omdraaien, maar doe het toch.
Ik kijk recht in zijn bruine ogen, wat bevestigd dat dit niet Harry is.
‘Liam.’ Ik maak zijn naam extra lang.
‘Wat had jij een haast.’ Stelt hij. Ik knik en schenk hem glimlach, betrapt. ‘Het spijt hem, als je het wil weten.’ Ik knik weer en wend mijn blik af, net langs hem. Harry is er niet, dus ik kijk Liam weer aan. Natuurlijk spijt het hem, dat doet hij altijd. Eerst doen, dan denken. Dat is Harry. Dat is één van zijn slechte eigenschappen.
‘Je denkt nu vast, het zal wel. Ik geef je gelijk, weet je dat?’
‘Dankje.’ Antwoord ik droog, maar dat vind echt aardig van hem.
‘Ik geloof dat het nogal ingewikkeld is, dat gedoe tussen jullie drieën, dus daar zal ik me niet mee bemoeien. Maar soms gaat Harry wel te ver.’ Zegt hij, waarna hij zijn hoofd schuin houdt. Hij probeert me te pijlen. Hij denkt nu vast dat ik een emotioneel wrak ben en dat gooi ik hem ook bits naar zijn hoofd. Zijn vriendelijke blik is vervangen door een meer geschrokken blik en snel plak ik er een ‘sorry’ achter.
‘Alsof dit gedrag die gedachte niet wekt.’ Grap ik om mijn uitschieter te verdoezelen. Het werkt, want Liam begint te lachen. Hij legt zijn hand lieflijk op mijn schouder en loop dan langs me heen. Ik draai me om en zie hem richting Danielle lopen. Hij geeft haar een knuffel en samen lopen ze met in elkaar gevouwen handjes weg. Dat is dus stukken beter dan ik net tegen Harry.
Ik voel weer een hand op mijn schouder en schrik me dood. In één beweging om en kijk degene achter me boos aan. Het gezicht van Dani is niet te filmen.
‘Hé superninja, ik wil naar huis.’ Zegt ze lachend, nadat ze een beetje bij is gekomen. Ik schud lachend mijn hoofd en loop richting mijn kluisje om mijn spullen te pakken.

Hi CUTIEZ, ik was even genieten van mijn berg huiswerk, dus kon gisteren niet schrijven. Sorry dat het me niet spijt, maar ik een uur nablijven is ook niet zo geweldig, haha.
Ik ben nu dus helemaal fan van Lil'Bub, die kat is geniaal. Google hem eventjes en je pist in je broek. LMAO effect for sure!!

+KUDO KUDO KUDO, i loooove it