Chapter 11

Renesmee

'Paaaaaaaaaaaaaaaaaaap'riep ik harder dan nodig was. Binnen no time stond hij voor me.
'Je hoeft niet zo te schreeuwen lieverd'Zegt hij een beetje bang. Ik schreeuw niet vaak maar als ik schreeuw is het goed mis.
'Jij. Maakt. Jacob. Nooit. Meer. Aan. Het. Huilen' Jacob kijkt me aan alsof ik niet goed snik ben en hij loopt een beetje rood aan. Mijn vader begint te lachen.
'Ben je daarom zo van streek lieverd'Zegt hij tussen de lachbuien door. Maar ik vond het niet grappig
'Onder andere, en het is niet grappig. Hij was echt van streek.'
'waar ben je dan nog meer boos over'
'Waar slaat die hele waarschuwing op en waarom ben je zelf te laf om het me te zeggen.'
'Lieverd, dat komt omdat ik heel lastig hoogte van je kan krijgen. Alice lukt dat wel. En wat die waarschuwing betreft. Je moeder en ik willen gewoon niet dat je voor verasssingen komt te staan.'
'Maar wat denk je nou preccies dat hij mij aan zal doen' Naast me staat Jacob heel stil en zegt niks.
'Heb je Emily Young al eens gezien lieverd'
'Ja natuurlijk pap! Ik ben niet blind!!!!'
'Dat weet ik ook wel maar we willen gewoon niet dat jou zoiets overkomt schat'
Ik probeer zo min mogelijk te denken, maar alles wat ik denkt gebruikt mijn vader tegen me. Het was hopeloos dus sleurde ik Jacob mee mijn kamer op en begon hem te zoenen en heel hard te denken aan dingen die mijn vader niet wil horen:P...

het volgende hst word leuk dat beloof ik jullie vast. dr komt wat romantiek in(H). btw: reacties:P??!!