3.

Ik neem een snelle douche en pak een setje uit mijn kast. Een simpele donkerblauwe spijkerbroek, wit shirtje met print en een roze, lekkere warme vest. Snel kleed ik me om en maak me op. Als ik klaar ben ga ik op het bed zitten en wacht tot Ginny binnen komt.
Ze komt grijnzend binnengelopen en we kijken elkaar een paar seconde aan voordat we in lachen uitbarsten. Waarom? Geen idee.
Als we uitgelachen zijn dragen we met z'n tweeën mijn koffer naar beneden maar bij de laatste trap struikel ik en val bijna 15 treden naar beneden, waarna ook nog de zware koffer op me valt.
Een seconde is het doodstil beneden maar dan schieten Fred en George in de lach, en al snel volgen Ron en Ginny.
Percy zucht alleen maar om mijn onhandigheid en mijn ouders komen bezorgd op me afgelopen. Ze helpen me onder de koffer weg. "Are you alright?" Ik knik grijnzend en kijk nep-boos naar Fred, George, Ron en Ginny. "Oh, I love this family. They're all so sweet for me," zucht ik sarcastisch. Dat had ik beter niet kunnen doen want Fred en George komen dramatisch op me afgerend. "Are you okay, sweet little sister? Have you hurt yourself? Do you need a kiss from your sweet brothers?" roepen ze terwijl ze me door mijn haar wrijven en doodknuffelen. "Enough!" gil ik uiteindelijk.
Ze laten me los en kijken me duivels aan.
"Okay, we have to go now!" vraagt mam zenuwachtig. Iedereen knikt braafjes en Ginny komt naast me staan. "A whole year alone here," zucht ze. "Last year you and Ron were here, so it was not that bad, but now..."
Ik geef haar een knuffel. "You know what? Jump in my suitcase and I smuggle you with me!"
"No, Raven, that's not going to happen!" zegt mam. Blijkbaar praatte ik iets te hard.
Ginny zucht dramatisch. "Oh, come on. Think of all the boys and girls wo haven't brothers or sisters!" zeg ik gauw.
Gelukkig neemt ze daar genoegen mee en we stappen in de taxi's. Ik ga bij Percy, Ron en Ginny en in de andere taxi zitten mam, pap, Fred en George.
Na een half uurtje rijden komen we aan bij de King Cross Station en we halen een paar karren op. Ik drop mijn koffer en mijn mand met kitten Jiffa.
"Okay, you all know where it is, right?" vraagt mam voor de honderdste keer. We zuchten dan ook allemaal een 'ja' en lopen richting perron 9. Daar wachten we tot er geen dreuzels kijken. "Why is it here always packed with muggles?" zucht mam. Ik grinnik. "Now, what's the platform number?" vraagt ze. "Nine and three-quarters!" zegt Ginny. "Mom, can't I go..."
"You're not old enough, Ginny, now be quiet. All right, Percy, you go first."
Percy haalt diep adem en begint naar de muur te lopen, hij maakt steeds meer vaart en uiteindelijk verdwijnt hij. Mam kijkt naar Fred.
"Fred, you next," zegt ze.
"I'm not Fred, I'm George!" zegt Fred. "Honestly, woman, call yourself our mother? Can't you tell I'm George?"
"Sorry, George, dear. "
"Only joking, I am Fred," grijnst Fred en hij rent naar de muur. George roept nog dat hij op moet schieten, na een blik op de klok hebben gewerpt.
Na Fred rent George op de muur af. Ik wil net een aanloop nemen als er een jongen aankomt. "Excuse me," zegt een jongen. We draaien ons om en zien een jongen staan van onze leeftijd. Hij is klein en dun en heeft een bril die vastzit met ducktape.
"Hallo, dear," zegt mam. "First time at Hogwarts? Ron and Raven are new, too."
"Yes," zegt de jongen. "The thing is - the thing is, I don't know how to -"
"How to get on the platform?" zeg ik. Hij knikt en glimlacht flauwtjes.
"Not to worry," zegt mam. "All you have to do is walk straight at the barrier between platform nine and ten. Don't stop and don't be scared you'll crash into it, that's very important. Best do it at a bit of a run if you're nervous. Go on, go now before Ron."
"Er - okay," zegt de jongen.
Hij zet af en rent richting de muur, waarna hij een seconde later verdwijnt.