Het Geheim Achter De Toverstok

Het Geheim Achter De Toverstok

'Slaapwel ma!' en met een laatste lach deed mijn moeder de deur dicht. In het donker overliep ik de dag nog eens.
De brief, de Wegisweg, Olivander. Vooral dat laatste gaf me stof tot nadenken.
Olivander had vreemd gekeken toen hij zag dat de toverstok van eikenhout voor mij had gekozen.
Zat er meer achter? Ik besloot het morgen eens aan pa te vragen. Ik verbeelde me waarschijnlijk maar wat.
En met die geruststellende gedachte viel ik in slaap.

Ik schrok wakker en keek verwilderd om me heen. Ik had raar gedroomd, maar wat precies kon ik me niet meer herinneren. Iets met een toverstok..
Ik keek naar opzij en zag mijn toverstok liggen. Glanzend en zonder één krasje erop.
Ik kleedde me aan en ging naar beneden.
'Goeiemorgen ma', zei ik met een geeuw.
'Goeiemorgen Remusje', kirde ze. Ik keek haar geïrriteerd aan. Ze wist dat ik het haatte als ik zo werd genoemd.
Juist toen ik haar dat duidelijk wou maken kwam mijn vader de kamer in.
'Over die toverstok van Remus, je had gelijk schat, het staat allemaal in deze brief en..' hij stopte verschrikt toen hij mij zag staan.
Ik keek mijn vader bang aan. Toverstok? Ik deed mijn mond open om hem dat te vragen, tenslotte had ik het mezelf gisterenavond beloofd.
Maar voor ik iets kon zeggen stond mijn moeder op en duwde me de deur uit. 'Laat je ma en pa maar even alleen, Remus' was het enige wat ze zei.