Hoofdstuk 43

Een uur en drie strikes voor mij later is het spelletje afgelopen en heb ik de vloer aangeveegd met Jason. We brengen onze schoenen terug en besluiten wat te gaan eten bij het restaurantje dat bij de bowling hoort.
'Ik heb je verslagen.' deel ik Jason mee met een glimlach op mijn gezicht. 'Ja, ik denk dat ik wat meer moet gaan oefenen.' zucht Jason. Ik grinnik en bestel wat te eten. Eigenlijk is het ongelooflijk, een paar dagen geleden was ik nog bij Hanna en Ben en nu zit ik hier met een eigenlijk wildvreemde jongen die alles voor me betaald... misschien dat ik hem beter moet leren kennen. Maar niet nu dan vanavond thuis maar. Na echt heerlijk gegeten te hebben verlaten we het restaurant en lopen richting de straat waar Jason een taxi aanhoudt. eenmaal thuis loop ik meteen door naar de bank en laat me daarop ploffen. 'Ahhh, even zitten hoor.' Zeg ik tegen Jason die me raar aankijkt. Hij schudt lachend zijn hoofd en komt naast me zitten. Ik kijk hem glimlachend aan en spring dan op. 'Ik verveel me! Ik wil muziek maken.' roep ik en ik ren weg. Ik weet dat ik me als een klein kind gedraag maar dat maakt me niet uit, dat doe ik wel vaker namelijk. Ik loop weer naar die enorme muziekkamer en kijk eerst eens om me heen naar alle verschillende instrumenten. Omdat ik de meeste niet ken pak ik toch de gitaar maar weer en terwijl ik een liedje probeer te bedenken komt Jason ook binnen met twee mokken thee in zijn handen. 'Lekker dank je.' zeg ik voordat ik hem gebaar te gaan zitten in een van de stoelen die er staan. Ik besluit om de akoestische versie van Starships te spelen omdat... ja waarom eigenlijk? Nou ja ik speel dus gewoon die versie. Als ik uitgespeeld ben begint Jason keihard te klappen. Ik maak een buiging en geef de gitaar aan Jason.