006

De eerste paar uur ging ik er van uit dat er gewoon iemand was die een geintje met me maakte. Maar dan hadden ze het toch wel bij iemand gedaan die fan was?
Ineens wist ik alles, en toch was niks helemaal duidelijk. Wat deed Justin in het Rotterdam? Waarom liep hij achter me aan. Zo was de kans alleen maar groter dat hij herkend zou worden, toch? Of zou hij de hele tijd in de gaten gehouden worden? Langzamerhand dwaalde mijn gedachten af. Ik bekeek elk filmpje dat ik op YouTube kon vinden over hem. Niet zijn liedjes maar vooral de filmpjes over zijn leven. Over hoe normaal hij was.
Door alles was ik helemaal vergeten om boodschappen te doen. Ik vertelde mijn moeder dat ik gevallen was met mijn fiets, Ik bespaarde haar maar het hele aanrijden gebeuren, en vertelde niks over Justin.

Toen ik naar beneden kwam en mijn mobiel zag liggen herinnerde ik me dat ik het berichtje nog geeneens had gelezen. Ik pakte mijn mobiel en zag dat ik twee berichtjes had gekregen. Ik opende het eerste berichtje.

Het spijt me dat ik zo snel weg ging, ik vond het heel gezellig. Hopelijk heb je de terugweg overleefd. X Justin

Er stond een kusje achter en hij vond het gezellig dat betekend wat toch? Wat haalde ik me in mijn hoofd, dat zet hij natuurlijk altijd achter een sms'je. Het tweede berichtje was van een half uurtje terug. Deze was ook van Justin.

Liz, waarom antwoord je niet? Is er wat gebeurt?

Als je niet binnen een half uur reageert dan ga ik je zoeken. Xx J

Ik glimlachte wanneer ik dit las. Hij was duidelijk bezorgt om mij en er stonden 2 kusjes achter. Ik opende een nieuw bericht en begon te typen.

Maak je geen zorgen, niks gebeurt en ik leef nog steeds Jij raakt ook snel in de stress man. Blijf door ademen. Kus levende Liz

Kon dat wel kus aan het einde? Ik besluit gewoon maar op verzenden te klikken. Nog duizend keer lees ik het laatste sms'je over. Ik vond het zo lief dat hij toen zo bezorgt om me was.