YOLO ~ 03 ~ Eddie

' Wil jij ook een hagelslag dinosaur?' Ik liet mijn kunstwerk, die van hagelslag en boter gemaakt was, voorzichtig aan Teddy zien. Ze schrok er van, omdat ze dacht dat het echt was en sloeg het uit mijn handen. Ik begon heel hard te lachen en haalde nog een van mijn kunstwerken tevoorschijn. In mijn hoofd stond de klok namelijk op 'irriteer Teddy met levend lijkende eten' tijd. De grote ogen van Teddy knipperde heel snel achter elkaar en een dikke, fel blauwe traan verscheen. Ik grinnikte, at snel al mijn creaties op en pakte de hand van Teddy. Snel liep ik met Teddy achter me aan naar de verkleedhoek. De verkleedhoek was een ander woord voor Teddy's kast die een speciaal plekje had, omdat Teddy anders helemaal flipte. In de kast hingen twee muizen pakken en ik trok er snel een aan, terwijl Teddy naar me keek alsof ik gestoord was. ' Plan A voor vanmiddag. Buiten gegooid worden omdat we muizen zijn!' fluisterde ik enthousiast en ik gaf Teddy een watervaste stift, ' Teken even snorharen en een zwart neusje.'

Teddy luisterde naar mij. Ik voelde me oppermachtig. Opeens bevond ik me in een paleis en de kruk waar ik op zat, was de troon. Ik zat op de kruk, want anders kon Teddy er niet bij. Toen ik op haar gezicht moest tekenen, moest ze op de kruk gaan staan. Terwijl we dit allemaal deden, hadden we de slappe lach. Het duurde best lang, want de eigenwijze Teddy wilde haar koalamuts niet afzetten. Daarom besloot ik om de capuchon gewoon over haar koalamuts heen te doen.

Nadat dat was opgelost gingen we op de grond zitten en kropen we uit de verkleedhoek door de gang naar de lift. Er stonden mensen in de lift. Gelukkig waren de mensen ook gekken en deden ze gezellig mee. Op de begane grond gingen we er weer uit en kropen we via de lobby naar de deur. Daar stonden twee bewakers aka onze vrienden, omdat ze soms bij ons kwamen zitten bij het avondeten. Ze kenden ons daardoor heel goed en wisten meteen dat wij het waren. ' Eddie en Teddy, jullie zijn betrapt. Ga maar weer terug.' zei Kees. Kees was de kleine, brede man van de twee. Natuurlijk was zijn echte naam niet Kees, maar doordat ik slecht was in namen zei ik gewoon Kees. Ik kroop naar Kees toe en knaagde aan zijn schoenen. ' Kaas!' piepte ik. ' Eddie...' zuchtend tilde Kees mij op, ' Ik ben geen kaas en muizen praten niet.' ' Echt niet?' vroeg ik. ' Hé, Teddy. Ik zei het toch! Muizen praten niet!' ' Dat zei je inderdaad Eddie. Net zoals je had gezegd dat ik sterker ben dan jou.' zei Teddy.