# 020 - Antonella Martinez

De volgende ochtend was ik op een redelijk uur wakker geworden. Niet te vroeg, niet te laat. Als eerste keek ik op mijn gsm. Twee berichten. Zayn en Dave. Eerst opende ik het berichtje van Zayn. Is het goed dat ik rond twaalf uur kom? Ik wil namelijk de hele dag met je doorbrengen aangezien je morgen terug school hebt x Ik glimlachte terwijl ik naar het berichtje keek. Blijkbaar was hij niet meer boos op me. Want als hij dat wel nog was geweest, zou hij dan de hele dag met me willen doorbrengen? Ik dacht het niet. Is goed! (: Tot straks x Nadat ik dit had geantwoord naar Zayn, opende ik het berichtje van Dave. Het was gezellig gisteren. Hopelijk zie ik je snel weer (: Ik beet even kort op mijn onderlip. Als hij me zo snel mogelijk weer wou zien om me opnieuw te kunnen proberen kussen, dan zag ik hem liever niet meer. Ik had geen gevoelens voor hem. Echt niet. Ik zou hem dat op een dag wel duidelijk moeten maken. Ik was verliefd op mijn beste vriend. Dat was nooit de bedoeling geweest, maar het was nu eenmaal gebeurd en ergens vond ik het niet eens erg. Mijn gedachten waren weer steeds bij Zayn. Daardoor vergat ik te antwoorden naar Dave. Ik antwoordde pas toen ik uit mijn gedachten werd gesleurd door gestommel in de kamer van mijn zus. Dat hoop ik ook. (: stuurde ik hem terug om vriendelijk te blijven. Ik moest hem niet in sms zeggen hoe ik over ons dacht. Om zoiets te zeggen was het beter in levende lijve. Ik legde mijn gsm terug op het nachtkastje naast mijn bed en stond dan op. Ik liep naar mijn kast om een outfit uit te halen voor vandaag. Een donkerblauwe hoge short, een wit topje en een roze bloesje. Ik nam deze mee naar de badkamer, want eerst zou ik een verfrissende douche nemen. Het was pas ochtend en het was al warm. Dat zei al dat het vandaag een mooie dag zou gaan worden.

Nadat ik de verfrissende douche had genomen, me had omgekleed, mijn haren had gekamd en mijn tanden had gepoetst liep ik naar beneden. Dolores was nog niet wakker, want ze was niet beneden. Geen idee wat dat gestommel dan was in haar kamer. Misschien was er iets gevallen van haar bureau. Ik liep naar de keuken en maakte drie broodjes klaar voor deze middag. De eerste voor Zayn, de tweede voor Dolores en de derde voor mij. Toen ik dat had gedaan, plaatste ik ze in de koelkast en plofte op de bank neer. Ik zuchtte zachtjes. Ik zag school echt niet zitten, maar het was nu eenmaal iets wat moest. Ik zou het wel overleven. Ik keek naar de klok. Elf uur dertig. Nog een halfuurtje en Zayn zou hier zijn. Hij mocht zich wel een beetje haasten, want ik wou hem hier. Zo snel mogelijk.