002 ~ Desires

Jinora keek uit de grote gouden ramen naar buiten, waar de witte sneeuwvlokjes zachtjes naar beneden dwarrelden.
‘Het is zo mooi hier.’ zei ze met een zucht.
Korra was zich aan het omkleden en had Jinora even alleen gelaten. Jinora maakte natuurlijk gebruik van de tijd alleen en ging de arena verder verkennen.
Ze ging net een hoek om, maar werd omver geduwd door iemand die erg veel haast had.
‘Au.’ Hoorde ze een jongeman uitroepen, voordat hij op de grond viel.
Jinora zweefde met de lucht om haar heen en bleef op haar plek staan.
‘Gaat het?’ zei ze verlegen.
‘Ah, ja hoor. Dit is niks hoor, wordt veel harder geraakt tijdens het oefenen.’ De jongeman stond op en keek Jinora aan.
Jinora keek de jongen aan en bleef hem een tijdje aanstaren.
Hij heeft zulke mooie ogen… groen. Hij was ongeveer Korra’s lengte en had een schattige eenzame krul op zijn voorhoofd zitten.
Jinora merkte op dat ze hem al een tijdje zat aan te staren en keek onmiddellijk weg. Ze was van plan om weg te lopen totdat ze zijn warme hand om haar pols voelde.
‘Zeg eens, ben jij niet toevallig een airbender?’ vroeg hij nieuwsgierig.
‘Ja, dat klopt.’ Zijn ogen werden opeens groot, alsof hij een belangrijk geheim had ontrafeld.
‘DAT IS ZO COOL!’ hij wilde verder praten, maar Jinora hield hem tegen.
‘Sorry, ik moet nu echt weg.’ Voordat hij er nog iets op in kon brengen, was Jinora al de gang uitgesneld.
Begrijp haar niet verkeerd, ze is dan wel een slim kind, maar ze blijft een meisje van 10 en ze had nog nooit met vreemden gepraat. Jinora was een klein beetje bang geworden en ging snel weer naar de kleedkamers toe. Korra stond voor de kleedkamers op Jinora te wachten en aan haar gezichtsuitdrukking was te zien dat ze daar niet al te blij mee was.
‘Daar ben je! Ik maakte me echt zorgen om je!’
‘Sorry Korra, ik wilde heel even de arena verkennen en had niet door waar ik naartoe ging.’ Jinora hield de ontmoeting met de jonge buitenstaander achterwegen.
‘Doe het niet meer, oké?’
‘Natuurlijk.’ Zei ze.
Jinora keek naar Korra’s outfit en zag dat ze precies dezelfde kleren aan had als die jongen. Bang om hem weer tegen te komen vroeg ze aan Korra of ze weer naar het eiland mocht.
‘Als in nu nu? Ik dacht dat je Pro-Bending leuk vond?’ zei ze verrast.
‘Dat vind ik ook wel, maar ik ben een beetje misselijk geworden. Geen zorgen ik kan zelf naar huis, ik heb m’n glider bij me.’
‘Nou, goed dan. Maar de volgende keer blijf je een match kijken.’ Zei Korra met een knipoog.
‘Tuurlijk, ik zie je zo thuis wel.’
Jinora liep de arena uit en maakte haar glider open.
Ze sprong de lucht in en vloog langzaam naar huis, niet wetend dat er nog een jongen hoog boven vanuit de gouden ramen haar nakeek.