Bij de roedel

Dus ging ik de volgende avond maar eens naar de barbecue. Zoals Timo zei - verbleven ze gewoon aan de westkant van het bos, in tentjes. En er waren inderdaad nog een paar andere leden. Er was een meisje. Marijke met lichtbruin haar en lichtte sproeten. En dan was er ook nog Toon, de grootste van heel de bende. Het eten was nog wel heerlijk, alhoewel ik toch geen honger had, ik was tenslotte een vampier. Ik kwam te weten dat ze uit europa kwamen, ze waren er weggegaan, omdat er geen Bossen meer waren, waar je echt goed in kon rondrennen, en dat kon natuurlijk wel in de grote bossen van Forks... ‘En van waar komen jullie nu precies?’ Vroeg ik. Marijke propte haar hotdog naar binnen. ‘We komen van overal weet je, er is iemand van Frankrijk, Engeland – van overal komen de mensen in onze roedel!’ Ik knikte, ‘Leuk – Leuk!’ Plots ging mijn gsm af. “Drrrriiiing!” Ik schrok en zette het gesprek aan. ‘Ja?’ Mompelde ik. Ik hoorde Bella’s stem aan de andere kant van de lijn. ‘Jenna? Ben jij dat?’ Ik propte ook mijn laatste hotdog naar binnen. ‘Ja, wat is er?’ Bella sprak snel en stil.
‘Wil je alstublieft zo vlug mogelijk naar huis komen? Edward ontploft zowat, hij loopt de hele tijd te ijsberen, hij vertrouwt die roedel van je niet echt - vrees ik!’ Zuchtend antwoordde ik. ‘Sorry Bella, maar het is juist zo gezellig! Waarom kom je ook niet?’ Nu hoorde ik aan de andere kant van de lijn Bella zuchten. ‘Ik weet het Jenna, maar dan zou Edward zeker ontploffen, hij neemt zijn rol van “voogd” echt wel heel serieus! Nog even en hij komt je gewoon wegsleuren van daar!’ Ik tuitte mijn lippen en dacht na. ‘Maak je geen zorgen Bells, ik pas wel op mezelf! Veel plezier vanavond, ik zie je straks wel!’ Ik hoorde een geluid door de telefoon. ‘Ok, het is goed!’ Fluisterde ze. ‘Ik moet nu ophangen, maar maak het niet te lang!’ Ik wou nog iets terugzeggen, maar ze had de verbinding al verbroken.
Marijke keek me vragend aan- waarop ik mijn schouders ophaalde. ‘Sorry, het is niet simpel samen te wonen met een pasgetrouwd koppel, vampiers die dan ook nog eens je voogd zijn!’ Marijke trok een moeilijk gezicht. ‘Djeeses – ik heb medelijden met je echt! Dat allemaal te samen, niet echt zo leuk volgens mij. En je word ook nooit meerderjarig!’ Ze keek me vol medeleven aan. Ik ademde diep in. ‘Ik weet het, ach, ik kan tenminste mijn rijbewijs halen, het is iets...’ Marijke grinnikte. ‘Biertje?’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Waarom ook niet, best geef maar!’