Een 'vervelende' situatie.

Rianne POV
Ik knal bijna tegen een paal aan, als het tot me doordringt wat Yvonne net heeft gezegd. En snel rem ik zodat ik mezelf en anderen geen pijn meer doe. Ik wacht even totdat Yvonne ook is gestopt en haal even diep adem. ‘Ik vind het prima dat je lesbisch bent, echt waar. Je moet gewoon doen waar je je zelf goed bij voelt. Maar, ik vind jou niet leuk. Niet zo in ieder geval. Je bent echt een topmeid, maar ik ben niet verliefd op je,’ Ik merk aan mezelf dat ik begin te ratelen. ‘sorry,’ zeg ik dan tegen haar. Nu voel ik me schuldig, maar ik denk niet dat ik het zou kunnen om te doen alsof ik haar wel leuk vind terwijl dat niet zo is. ‘kom hier,’ zeg ik dan en ik pak haar hand. ‘We gaan gewoon proberen om weer te zijn zoals we hiervoor waren, toch? En vertel me alsjeblieft als het niet gaat, ik wil je geen pijn doen, ook niet onbewust,’ Ik kijk haar aan en geef haar een knuffel. ‘We komen er wel overheen,’ fluister ik. ‘En dan gaan we een geweldig meisje voor jou vinden, die jou veel meer verdient dan ik, en die jou even leuk vind als jij haar. Dat moet lukken toch?’ Ik laat haar los en kijk haar aan. ‘Ik wil dat je weet dat ik er nog steeds altijd voor je ben, dit verandert helemaal niks,’ zeg ik met een glimlach. En ik hoop met heel mijn hart dat ik gelijk heb, want ik wil niet dat er dingen tussen ons veranderen, zoals het nu is, is onbreekbaar.

Zelf heb ik al eens een keer een soort van in deze situatie gezten, maar dan met twee van mijn vriendinnen. En daardoor heb ik er wel over nagedacht hoe ik zou reageren als het bij mij zou gebeuren. Waarschijnlijk niet precies zo, maar ik weet wel dat ik de vriendin in kwestie zou helpen, en niet weg zou schuiven. Hopelijk komt het ook een beetje zo over.