Hoofdstuk 7 deel B

De volgende dag besloot ik om met Philippe in de tuin rond het kasteel te gaan wandelen hij moest nog eens buiten komen vond ik na wat er gisteren was gebeurd. Toen ik gisteren het beest aan het verzorgen was zag ik iets in zijn ogen dat mij zo bekend voor kwam. Zijn ogen waren groen net zoals die van de prins maar het kon toch niet zijn dat hij de prins was? Nee want ik had de prins een paar nachten geleden nog gezien maar sindsdien niet meer. Ik zuchtte.

Harry ’ s P.O.V.
Ik hoorde iets in de tuin en ging buiten aan op het balkon staan. Mijn arm deed nog veel pijn maar Louis had het goed verzorgd. Ik dacht na aan hoe de jongen naar mij keek toen hij mij aan het verzorgen was eerst was hij bang maar daarna zag ik iets in zijn ogen want ik nog nooit eerder had gezien bij iemand. Dankbaarheid. Ik liep naar het balkon en zag Louis met zijn paard in de tuin rondlopen, hij was met zijn gedachten ver weg want het leek wel of het paard met hem aan het wandelen was. Hij staarde naar de grond toen zijn paard hem een kopstoot gaf. Hij lachte en knuffelde hem, toen kwam Britt aan kwispelen, het voetbankje. Ze speelde in de sneeuw en liep dan naar Louis die hem bukte om haar op te tillen en te knuffelen. ‘ik heb nog nooit zoveel voor iemand gevoeld’ zei ik plots. Liam schrok van mijn stem en maakte een sprongetje maar ik negeerde het. ‘ik wil iets voor haar doen! Maar wat?’ vroeg ik en ik keek fronsend naar Liam.

‘ nou kijk er zijn altijd bloemen, chocolaatjes..’ begon hij maar hij werd onderbroken door Niall. ‘Maar nee, bedenk nu is iets heel bijzonders. Iets dat haar interesse opwekt. Wacht ik heb het volg me meester’ zei hij plots, ik keek hem vragend aan en liep achter hem aan. ‘ga het meisje halen en kom naar de bibliotheek uwe majesteit’ zei Niall. Ik knikte en liep naar de tuin. Louis was net zijn paard aan het binnen zetten. ‘Uhm Louis, zou je even mee willen komen alsjeblieft’ vroeg ik, en opeens vond ik het niet meer zo moeilijk om beleefd te zijn tegen hem, ik vond het zelfs leuk. Hij draaide zich om van het paard en zijn blauwe ogen ontmoette mij groene. Hij glimlachte ‘natuurlijk’ zei hij. En hij volgde mij toen ik het kasteel terug in liep. We liepen door de gangen en ik liep op zijn tempo. ‘waar gaan we naartoe’ vroeg hij opeens. Ik keek hem aan en zag opwinding in zijn ogen, zijn ogen waren zo mooi en het was zo makkelijk om al de emoties te lezen. ‘dat zul je wel zien’ zei ik simpel.

Hij trok zijn schouders op. We waren aan de deur. Voor de deur bleef ik staan, en bleef ook staan vlak naast mij. ‘Louis, er is iets dat ik je wil laten zien’ zei ik toen ik de deur voorzichtig open deed. Maar ik bedacht me net op tijd en deed de deur terug toe ik keek naar hem en hij keek me vragend aan. ‘maar eerst moet je je ogen toe doen.’ Zei ik. Hij twijfelde dus zei ik ‘het is een verassing’. Hij fronste maar deed het toch en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Ik deed de deur voorzichtig open. Ik wuifde voor zijn ogen om zeker te zijn dat hij niets zag. Ik keek naar zijn handen, zou ik het doen of niet? Ik twijfelde maar nam ze toen toch vast. Hij deed niks en liet hem gewoon door mij mee trekken. Ik glimlachte, zijn handen waren zacht en warm ik kon ze wel eeuwig vast houden. ‘mag ik nu kijken’ zei hij ongeduldig maat nog steeds met die lieve lach op zijn gezicht. Man wat was die jongen ongeduldig maar ik vond het niet erg. ‘nee, nee nog niet’ zei ik snel. Ik leidde hem in de kamer en in het midden bleef ik staan. ‘blijf hier staan’ zei ik en hij knikte. Ik liet hem los en zijn handen vielen meteen terug langst zijn zij. Ik liep naar de gordijnen, met een ruk trok ik ze open en ik zag hoe zijn lach breder werd toen het zonlicht zijn gezicht raakte.
‘mag ik ze nu alsjeblieft opendoen’ zei hij ongeduldig. ‘doe maar’ zei ik met een brede lach op mijn gezicht.

Louis P.O.V.
‘doe maar’ zei het beest en ik kon de lach die op zijn gezicht was horen. Voorzichtig deed ik mijn ogen open. Mijn harte stopte en mijn ogen werden wijd. Ik was omringd door duizenden, miljoenen boeken. Ik had nog nooit zoiets gezien, het was prachtig. ‘Niet te geloven’ wist ik uit te brengen. ‘ik heb van mijn leven nog nooit zoveel boeken gezien’ zei ik vol ongeloof. ‘Hoe, hoe vind je het’ vroeg hij verlegen. Ik glimlachte breed naar hem en liep de kamer rond. ‘ het is schitterend’ zei ik. ‘ ze zijn voor jou Louis’ zei hij. ‘duizendmaal dank’ zei ik en ik legde mijn handen in de zijne. Raar maar ik voelde iets menselijk in zijn klauwen. Ik vond het leuk om ze aan te raken.

Niemands P.O.V.
‘oh heb je dat gezien’ zei Mary opgewonden. ‘ik wist dat het zou lukken’ zei Niall. ‘wat, wat lukte?’ vroeg Justin nieuwsgierig. ‘Dit is echt hoopgevend’ beaamde Liam. ‘ooh dit is echt spannend’ zei Josh die achter Niall aan liep. ‘wat valt er nou toch te zien’ vroeg Justin boos aan zijn moeder die op har beurt zijn vraag negeerde. ‘kom Justin we hebben nog genoeg te doen in de keuken’ zei ze. ‘Maar waar hebben ze het over?’ vroeg Justin weer. ‘wat is er aan de hand zeg het nu’ zei hij maar iedereen negeerde hem en ze liepen naar de keuken.

Louis P.O.V.
Ik liep terug van de bibliotheek met vijf boeken in mijn armen, het beest liet mij even alleen genieten, eigenlijk was hij nog niet zo slecht als ik in het begin dacht hij was best wel lief, bedacht ik me toen ik terug naar mijn kamer liep. Toen ik al een uur aan het lezen was werd er opeens zacht aan de deur geklopt. Verbaasd stond ik op en liep naar de deur. Het beest stond nerveus voor me en durfde mij niet aan te kijken, best wel schattig. ‘wat is er?’ vroeg ik hem. ‘zou je misschien, uhm willen uhm eten met uhm mij?’ vroeg hij verlegen. Ik lachte en hij keek op. ‘natuurlijk ik zal er zijn’ zei ik glimlachend. Hij lachte en ik deed de deur weer dicht. Een paar minuten later was het tijd voor te gaan eten en ik liep naar de eetzaal.