Hoofdstuk 42

Toen Jason weer in de kamer stond gaf hij het pakketje aan mij. Met trillende handen pakte ik het uit en zuchtte opgelucht toen ik zag dat het van Jason was. Het was een prachtige ketting! Ik stond op en omhelsde Jason. 'Dankje dankje dankje!' riep ik. Jason wreef lachend over zijn oor en ik werd, verrassend genoeg, rood. 'Ik ben blij dat je het leuk vind.' glimlachte hij. 'Ik vind het prachtig, maar waar heb ik het aan verdiend?' vroeg ik hem. Hij haalde zijn schouders op en daarmee was alles gezegt. 'Zal ik de ketting om doen?' vroeg hij. Ik knikte en draaide me om zodat hij hem makkelijk om kon doen. Hij pakte de ketting uit het doosje en deed hem om. Ik liep naar de spiegel en was sprakeloos. Hij stond prachtig! Voor ik nog iets kon zeggen had hij zijn schoenen en jas al aan om ergens naartoe te gaan. Ik keek hem vragend aan. 'Ga je mee bowlen?' vroeg hij. Ik keek hem verbaast aan maar knikte daarna toch maar en trok ook mijn schoenen en jas aan. Jason had ondertussen al een taxi gebeld. Ik vroeg me nog steeds af waarom hij geen eigen auto had. Maar nog voordat ik het kon vragen was de taxi eral. We stapten in en reden naar de bowling. Daar aangekomen ging Jason een baan regelen en vertelde mij dat ik al vast schoenen moest gaan zoeken. Toen ik eenmaal de goede maat had gevonden was Jason ook klaar en pakte hij snel de schoenen die hij nodig had. Toen hij ze ook aan had liepen we naar de baan die Jason geregeld had.