Hoofdstuk 41

Alhoewel ik vannacht ik weet niet hoelang geslapen heb, val ik toch weer in slaap. 'Mau, wordt je wakker?' maakt Jason me wakker. 'Hè hè wat?' vraag ik slaperig. 'Je bent weer in slaap gevallen op de bank.' grijnst Jason. Ik wordt knalrood en kijk naar de grond. 'Blijkbaar ben je erg moe en ligt mijn bank erg lekker.' glimlacht Jason. 'Ehmm ja, blijkbaar.' stamel ik. Hij grinnikt en staat op en loopt weg. Even later komt hij terug met een pakketje voor mij. Ik schrik me dood en vraag Jason om het nog even bij zich te houden. Hij kijkt me onbegrijpend aan maar haalt zijn schouders op en loopt weg om het weer op te bergen. 'Waarom maak je het nu niet open?' vraagt Jason als hij terug is. 'WIE weten nou eigenlijk dat ik hier ben.' schiet ik uit. 'Rustig, ik heb geen flauw idee maar we kunnen hem samen openmaken.' antwoordt Jason rustig. Ik knik vertwijfeld en Jason gaat het pakketje halen...