Hoofdstuk 6 deel A

Hoofdstuk 6

Louis P.O.V.
Ik zat neer aan de tafel en dacht aan de prins, ik moest hem redden van het beest maar hoe? Ik zuchtte en besloot toch te blijven, misschien zouden ze mij dan vertellen hoe ik naar de tuin kon gaan of waar de prins was. Niall sprong op tafel met een geheimzinnig lachje. Hij draaide zijn gezicht naar Liam en stak zijn tong uit. Ik kon het niet helpen om te lachen. Niall draaide zich terug om naar mij en had een grote lach op zijn gezicht. Ik vond het nog steeds raar om de meubels te zien bewegen en praten, ik denk dat ik het nog steeds niet geloofde.
‘wel vriend, met veel plezier en trots heet ik u welkom bij het diner.

Ga zitten en relax terwijl wij het diner presenteren.’ Zei hij met een knipoog. Plots kwamen er van overal schalen met allerlei soorten voedsel, verwachten ze echt dat ik dit allemaal op at? ‘ik denk niet dat het mogelijk is voor mij om dit allemaal op te eten’ zei ik voorzichtig maar beleefd. Niall en een paar schalen lachten alleen maar. ‘dat weten we, maar we moeten zeker zijn de we genoeg mensen hebben’ zei Niall. ‘Mensen voor wat?’ vroeg ik. ‘voor het eten en de show natuurlijk’ zei hij. Mijn wenkbrauwen schoten zo hard omhoog dat ze bijna mijn haarlijn raakte.
‘dus je zingt’ vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op ‘natuurlijk en jij?’ lachte hij. ‘het is het enige andere ding dat ik doe als ik niet lees’ zei ik met een knipoog. ‘zang batlle’ riep een lepel. ‘weet je het zeker mens, want ik wil je niet voor schut zetten’ zei hij toen ik naar voren was geleund om hem een hand te geven. Ik lachte breed en stak mijn hand verder uit. ‘geen zorgen, ik zou me meer zorgen maken om u’ zei ik. Hij lachte breed. Mijn blik gleed plots naar Liam die met zijn handen voor zijn gezicht aan het jammeren was. Niall haalde mij et mijn gedachten toen hij plots begon te zingen, niet veel later begon er muziek te spelen. Hij had een goede stem, zijn accent verdween als hij zong.

Na zijn liedje keek hij met een lach naar mij. Ik knipoogde en liep naar de piano. Ik vroeg hem of ik hem mocht bespelen en hij gaf toestemming. Ik begon te spelen en te zingen, ik hoorde sommigen naar adem snakken en Niall was behoorlijk stil. Toen ik klaar was draaide ik mij om.
Iedereen keek me met grote ogen aan, was het zo slecht, vroeg ik mezelf af. Plots begonnen de lepels op de tafel te springen en al snel sprong iedereen mee, ze juichten en riepen. Ik lachte breed en liep naar Niall die zijn mond niet kon toe houden. ‘wel wat denk je’ vroeg ik. ‘hij sloot zijn mond en gromde ‘deze keer heb je gewonnen mens, maar ik neem wraak’ zei hij met een geheimzinnig lachje. ‘Bravo jongens dat was geweldig, Lou je hebt een prachtige stem’ zei Mary tegen mij toen ze de kamer in kwam rijden op haar Thee kar. ‘bedankt het was leuk en wat ik van het eten heb geproefd was heerlijk’ zei ik blozend. ‘wad deed je voor werk thuis’ vroeg Niall plots. Ik wreef over mijn nek en zei ‘ik uhm had geen job thuis’ zei ik stil. ‘ik denk niet dat ze stonden te wachten op het buitenbeentje van de stad om aan te nemen’ zei ik blozend. ‘wat bedoel je schat’ vroeg Mary. Ik zuchtte en ging op de stoel zitten ne begon met een lepeltje te spelen die begon te lachen en wegliep.

‘ik paste gewoon niet in Doncaster, ik was de gene die altijd dromen en zingend over straat liep en altijd naar muziek aan het luisteren was of aan het lezen. Ik was altijd van plan om daar te vertrekken en mijn droom was om een wereldberoemde zanger te worden zoals… uhm’ ik zei niet welke zanger ik bedoelde, maar ik bedoelde prins Harry. ‘maar ik wouw de wereld rondreizen, concerten uit verkopen, maar zij wouwen dat ik zoals hen werd. Elke dag hetzelfde doen en het hielp niet echt dat ik ook nog uhm’ stotterde ik. Ik vond dit zo moeilijk om te zegge. Mary sprong op tafel en keek in mijn ogen haar ogen zacht en moederlijk. ‘ook nog homo was liefje?’ vroeg ze.
Een paar objecten hapte naar adem. ‘hoe..?’ begon ik, ik fronste diep. Ze lachte lief, ‘schat ik ben een moeder ik weet zo’n dingen’ zei ze lief. ‘maar je ben niet…mijn moeder’ zei ik. ‘Maar toch weet ik zo’n dingen, ik gok dat niemand in de stad het wist?’ vroeg ze. ‘Alleen mijn oom en Will van de boeken winkel’ fluisterde ik. ‘ je zei eerder dat je een beroemde zanger wouw worden maar je zei niet zoals wie’ onderbrak Niall.

‘wel Will mijn vriend heet een cd en boeken winkel. En hij had een cd-set die ik eigenlijk nog in mijn tas heb zitten in mijn kamer. En ik leende ze vaak en…wow dit is gênant, ik denk niet dat iemand van jullie hem kent, de cd’s zijn van bijna 18 jaar geleden.’ Zei ik met een lachje. Ik keek vreemd naar Liam die me met grote ogen aan het bekijken was, hijdraaide zich plots om naar een lachende Niall die toen Liam iets in zijn oor fluisterde naar adem hapte en zijn ogen werden gigantisch groot. ‘echt niet, dit is…wow’ fluisterde Niall naar Liam. ‘Wat?’ vroeg ik ongeduldig. ‘je hebt het over Prins Harry he’ zei Niall met een lach. Mijn ogen werden groot. Plots hoorde ik een luide fluit. Mary was aan het koken. ‘sorry’ zei ze en ze lachte naar mij. Met lichtjes i haar ogen zei ze ‘dit is gewoon te schattig’ zei ze giechelend. Een paar vrouwelijke objecten waren het met haar eens. Ik lachte naar hen.
‘
geweldig eerst krijg ik het een preek van Will en nu jullie, hoe wisten jullie over wie ik het had’ vroeg ik. Mary lachte mysterieus naar mij ‘dat zal je later wel zien schat’ zei ze. ‘kijk hoe laat het is, tijd voor bed iedereen’ zei Liam plots. ‘ik kan onmogelijk naar bed gaan nu’ protesteerde ik. ‘het is mijn eerste keer in een magisch kasteel’ mopperde ik. Niall lachte naar Liam. ‘wie zei er iets over magisch’ zei hij vlug, een beetje te vlug vond ik. ‘jij was het he’ riep Liam naar Niall, en plots waren de twee ruzie aan het maken. Mary rolde haar ogen en liep naar de kast. Ik hoestte, ‘ik ben er zelf achter gekomen’ zei ik. ‘ik zou graag eens rond gaan kijken als dat mag’ zei ik beleefd. ‘oh wil je een tour vriend?’ vroeg Niall opgewonden. ‘ik denk niet dat dat zo’n goed idee is’ zei Liam en hij fluisterde iets in Nialls oor hij dacht dat ik het niet kon verstaan, ‘we mogen hem niet alles laten zien als je begrijpt wat ik bedoek’ zei hij. Ik leunde naar Liam een porde hem in zijn zij. ‘misschien kun jij mij rondleiden, jij bent toch het hoofd? Dus weet je vast alles over het kasteel’ zei ik. En ik wist dat ik hem overtuigd had. ‘wel eigenlijk is dat waar, volgt u mij meneer Louis’ zei hij en hij liep weg, met een lach liep ik achter hem.