Chapter 16

Daviënne Aphrael Price

Ik zat liep zo snel mogelijk van de kassen terug naar het kasteel. Het was ijskoud en ook met mijn Slytherinsjaal en mijn wanten had ik het niet lekker als had ik het altijd nog beter als de leerlingen die stom genoeg waren om zonder naar de kassen te gaan. Hoe kon je ze nou vergeten, het sneeuwde al sinds het begin van december en het was nu aan het einde van december dus je zou toch moeten weten dat je ze nodig had. Naast mijn struikelde Theodore waardoor hij met zijn gezicht vol in de sneeuw viel. Ik deed mijn best om hem te helpen overeind te komen maar zonder succes, ik viel zelf bovenop hem. We schoten in de lach en werden vreemd aangekeken door de mensen die zich langs ons heen haasten. 'Oké ik begin het nu toch best koud te krijgen,' zei Theodore. 'Kunnen we overeind.'
Ik pruilde. 'Ik zat net zo lekker, ik wil niet meer lopen.'
Hij schudde zijn hoofd en duwde me van zich af om op te staan. Ik keek hem quasiverdrietig aan. 'Ga je me hier alleen zo koud in de sneeuw laten zitten?'
Hij leek even na te denken en schudde daarna zijn hoofd waarna hij naar me toe boog. Ik besefte pas wat hij van plan was toen ik zijn ene arm onder mijn knieën en zijn andere arm achter mijn rug voelde. Hij tilde me op en ik sloeg mijn armen onmiddelijk om zijn nek terwijl hij met me naar binnen liep. We werden verbaasd nagekeken. Een paar leden van het Army boven naar elkaar toe en begonnen te fluisteren. Waren ze bang dat ik het hem had verteld? Ik had zovaak op het punt gestaan. Zwijgen werd steeds moeilijker. Het Army was belangrijk voor me maar Theodore was even belangrijk, zo niet belangrijker en ik kon de twee stukken van mijn leven niet echt goed samen passen.

Yancy aan Draco: Draco, wat vond je van het dansen met Daviënne? ^^
Het kon veel slechter. Ze danst in elk geval goed. Ik kan haar nog steeds niet uitstaan maar ze is in mijn achting gestegen. Ze denkt dat ik niet doorheb hoe ze rondsluipt maar ik weet zeker dat ze plannen maakt om Slytherin ten gronde te richten.