#006

“We moeten er dus voor zorgen dat die stiefzus zoiets niet weer doet,” begreep Cole.
“Dat zei ik ook al,” zei Matt. Ik rolde met mijn ogen. “Jongens, focus!”
“Sorry,” zeiden ze tegelijk.
“Wat nou, als die stiefzus een andere jongen vind, zodat ze Anoniem en haar vriendje niet meer lastig valt?” opperde ik.
“Goed idee!” zei Matt. Cole knikte.
“Nu hoeven we alleen nog een brief in elkaar te flansen,” zei hij.
“Wie typt?”
“Jij!” zeiden ze tegelijk. “Het is tenslotte jouw column,” voegde Matt er aan toe. Ik snorde.
“Best.”
Ik plaatste mijn vingers op het toetsenbord.
Beste Anoniem, typte ik.
Je moet zorgen dat je stiefzus een andere jongen ontmoet. Organiseer een paar dates voor haar, en praat met haar en jouw vriendje. Jullie zijn allebei nog jong, dus je stiefzus heeft alle tijd om iemand anders te vinden. Overtuig haar daarvan, en dan komt het allemaal goed.
Dikke knuffel, Tante B.
“Hoe is dit?” vroeg ik aan Cole en Matt.
“Helemaal top!” zei Cole.
“Mooi, dan verzend ik het naar de schoolkrant.” Ik zette het mailtje van Anoniem en mijn antwoord in één mailtje naar de schoolkrant en klikte op ‘verzenden’.
“Zo,” zei ik. “En nu?”
“Geef die laptop eens,” zei Matt. Ik gaf hem de laptop. Hij typte wat op het toetsenbord en gaf de laptop toen terug aan mij. Hij had een bioscoopsite geopend en op een nieuwe actiefilm geklikt.
“Zullen we?” vroeg hij. Cole keek over mijn schouder mee.
“Ik wist helemaal niet dat die al uit was!” zei hij verbaasd.
“Ik kan niet mee, ik heb geen geld,” zei ik verdrietig.
“Alweer niet?” vroeg Cole. “Wanneer heb je dat wel?”
“Tot de derde dag van de maand.” Ik grijnsde.
“Ik betaal wel voor je,” zei Matt.
“Laten we gaan dan!” riep Cole uitgelaten. Lachend liepen we de trap af.

Een kwartiertje later stonden we voor de bioscoop.
“Hoe laat draait hij eigenlijk?” vroeg ik.
“Geen idee.” Matt haalde zijn schouders op.
“Dat vragen we binnen wel. En we kunnen altijd wachten, toch?” Cole knipoogde. Hij pakte me bij mijn pols en sleepte me mee naar binnen.
“Drie kaartjes graag,” bestelde Matt.
“Alsjeblieft,” zei de vrouw achter de balie. Ze overhandigde ons de drie kaartjes. Ik pakte de mijne en bekeek de tijd. We hoefden maar vijf minuten te wachten.
Matt betaalde. Toen dat was gebeurd, zochten we de zaal op. Het duurde even voor we die gevonden hadden, dus toen we eenmaal zaten begon de film ook al meteen.
Ik heb er niet veel van meegekregen. Actiefilms waren niet mijn favoriet. Ik vond ze af en toe wel leuk, maar deze was zo onsamenhangend dat ik na een halfuurtje mijn aandacht verloor. In plaats van naar het scherm begon ik naar de mensen om me heen te kijken. Het was grappig om te zien. Ergens links zag ik een zoenend stelletje - ik begreep niet helemaal waarom die naar een actiefilm zouden gaan – en rechts een paar jongens die iets jonger waren dan ik was. Hier en daar zag je nog een paar vrienden of vriendinnen, en ik zag ook drie mensen die in hun eentje zaten. Ik vond het zielig voor ze.
Rechts en links van me zaten Cole en Matt. Ze zaten helemaal in de film. Ze lachten om alle grappen, hoe flauw ook, en keken gebiologeerd toe toen de hoofdpersoon en een willekeurig meisje in een ietwat seksueel getinte scene terecht kwamen. Ik rolde met mijn ogen. Jongens.