~11-the healing

jack zegt dat ik in de sloep moest gaan liggen. dat probeer ik maar dat ging nog al lastig dus kwamen Gibbs en Will me helpen. we gaan met 3 sloepen naar het hutje van Tia Dalma. Pap, William en ik in de voorste, de kwartier meester en de kok met nog wat andere in de 2e en der rest in de laatste. natuurlijk zijn er ook 5 mensen achter gebleven om op de pearl te letten. toen we in de rivier waren vlakbij het hutje hadden we de hele tijd het gevoel alsof we bekeken werden. Jack legt de sloep vast en loopt naar binnen in het hutje. ik hoor een vrouw een gil van schrik slaken. *oh god, pap wat heb je gedaan...* denk ik bij mezelf. dan komt er een vrouw met dreadlocks het hutje uitlopen met een grote pot met een groen geel achtig spul. 'eh... wat gaan we doen?' vraag ik met grote ogen. 'maak je geen zorgen lieverd.' zeggt Jack om me gerust te stellen. 'Jack heeft me verteld wat er is gebeurd Melody Sparrow. heet was moeddig om te doen maar ook gestoord, dat heb je vast van je vader.' zegt ze. ' ik ben Tia Dalma. ik ga je helpen.' vervolgt ze. ze gaat naast me zitten in de sloep en opent de pot met spul. de lucht die ik inadem lijkt wel op de beschrijving van wat ik piraten in de haves altijd hoor zeggen. 'de adem van een monster. vuile adem. die ondragelijke stank is gelijk aan 1000 rottende lijken. de adem van de kraken.'
ze grijpt met haar hand in de pot wat een geluid geeft wat lijkt op het geluid wat je krijgt als je je hand in een pot mayo propt. ze pakt wat slijm en zegt tegen Will dat hij mijn wond zichtbaar moet maken met genoeg huid eromheen om vlekken te voorkomen.
hij doet wat hem gevraagd word en maakt een scheur in mijn shirt. Tia Dalma leegt het slijmerige spul op mijn wond wat een ondragelijke pijn geeft. ik gil van de pijn en druk mijn tanden op elkaar. 'wat je nu voelt is het slijm wat het gif uit de wond trekt.' zegt ze dood rustig tegen me. als de pijn een beetje voorbij is word ik een beetje missleijk.
als ik Jack hoor zeggen dat we weer terug gaan naar de pearl drukt Will een kus op mijn voorhoofd. ik kijk hem lief aan en zeg dat ik hem nooit meer kwijt wil.
als ik bijna in slaap val in William's armen kijk ik naar de sterren. kleine witte lichtjes reflecteren in mijn ogen en maken me blij. ze geven me een veilig gevoel. neet zoals ik nu voel in Will's armen. dan hoor ik ineens een enorme knal!

*okee wedstrijdje!! wie het dichtste bij wat de knal is zit krijgt een creditje!! dan krijg je een linkjje naaar je profiel en dat mensjes jouww story moete leze! (als jee meer story's hebt zeg dan ffies welke je in de credit's wilt!!) dus succes en laat je fantasie los!! (er komen meer van dit soort dingetjes hoowr )*