Katinka

Geschrokken viel ik achterover. Mijn ogen waren strak gericht op de lege oogkassen van de wolvenschedel. Romeo keek op en het meisje achter de kassa deed en deurtje open en liep naar me toe. Ze hielp me overeind. 'Gaat het?' vroeg ze. 'Jaja, gewoon die wolf...'
Ze lachte.
'Ik weet het. Ik moet Bleidd eens een betere plaats geven,' zei ze bedenkelijk. 'B-bleidd?' herhaalde ik nog een beetje versuft van de schrik. 'De wolvenschedel,' zei ze met een glimlach. Romeo kwam naast me staan. 'Toepasselijke naam,' zei Romeo. 'Aha, weet je dan wat het betekend?' vroeg het meisje. 'Bleidd is het Welsch voor "wolf",' zei hij. 'Goed,' zei hij meisje onder de indruk. 'Ik ben Katinka,' stelde ze zichzelf voor. 'Ik ben Romeo en hij is Marco,' stelde Romeo ons beiden voor. 'Staat deze winkel er al lang?' vroeg Romeo. Ze knikte. 'De winkel was opgestart door mijn oma, mijn moeder nam hem over en nu is-ie van mij,' verkondigde ze trots. 'En je moeder?' vroeg Romeo. 'Oke, hij is nog niet echt van mij maar zo verdien ik wat geld bij,' zei ze. 'Vind je het leuk?' vroeg Romeo. 'Ja, er komen meestal héél interessante mensen binnen,' zei ze.
Ze liep naar de wolvenschedel en gaf hem een plaats naast de kassa. 'Zoals?' vroeg Romeo nieuwsgierig. 'Oh, zo veel,' zei ze terwijl ze zich omdraaide en hem in de ogen keek.
Dit vond ik maar niets.
'Kom Romeo, we zijn door,' zei ik snel. 'Gaan jullie al?' vroeg Katinka. 'Ja,' zei ik kortaf. 'Toe, blijf nou even,'
'We moeten echt weg,' zei ik. 'Waarheen dan?' vroeg Romeo. 'Ergens,' bromde ik.
Voor Romeo er iets kon op zeggen sleurde ik hem de winkel uit. Katinka zwaaide door de etalge en Romeo zwaaide terug, dus ik zette er flink de pas in.
'Blijf van hem af,' flitste het door m'n hoofd.