Hoofdstuk twaalf

Het was heerlijk om het asfalt onder mijn voeten te voelen. Het liefst zou ik in één keer naar het hotel rennen, maar iets hield me tegen. De woorden van Betty zaten me nog steeds dwars. Tot nu toe had ik uitgesteld om erover na te denken, maar nu had ik geen keus. Was het verstandig om terug te gaan naar mijn vrienden? Om de tijd nog even te rekken besloot ik even de stad in te gaan. Bij de eerste bank die ik tegenkwam pinde ik wat geld en daarna dook ik een supermarkt in. Op één of andere manier werd ik altijd rustig van supermarkten. Je kon er op je gemak rondlopen zonder dat iemand je raar aan keek. Iedereen liep daar door elkaar, zonder dat iemand een doel leek te hebben. Bovendien had ik ook wel trek ik iets zoets. Ik pakte een mandje en begon tussen de schappen door te lopen. Oh man, wat kreeg ik daar honger van. Al snel merkte ik dat ik allerlei verschillende pakken koekjes in mijn mandje had gegooid en beschaamd zette ik er een paar terug. Toen ik door het schap met drinken liep schrok ik op van een bekende stem. Hij sprong eruit omdat het geen Australisch accent was. Deze stem herkende ik uit duizenden. Onopvallend gluurde ik in de richting van het stemgeluid en zodra ik Ty zag wist ik het. Ik wilde niet terug. Ik wilde niet terug naar de klootzak. Ik liep op een normaal tempo bij hem vandaan en zodra ik de hoek om was snelwandelde ik naar de andere kant van de supermarkt en dook tussen de laatste twee schappen. ‘Au!’ De jongen in het donkerrode shirt waar ik tegenaan knalde draaide zich boos naar me om, ‘Ju-‘ snel legde ik mijn hand over zijn mond heen.
‘Sssssh!’
Josh keek me niet-begrijpend aan maar deed geen poging om los te komen. Toen ik zeker wist dat hij stil zou zijn haalde ik mijn hand weg. ‘Niks zeggen, alsjeblieft.’ smeekte ik hem.
Hij knikte, ook al begreep hij me niet. Oh, wat had ik die jongen gemist. Josh was mijn beste vriend sinds de basisschool. Het was echt de meest fantastische vriend die je, je voor kan stellen. En nee, niks geen friend-zone. We hebben het er al eens over gehad en we willen beiden niets meer zijn dan alleen vrienden.
‘Julah, het spijt me!’ fluisterde hij, ‘Ik zei nog tegen Ty dat we je niet zomaar achter konden laten, maar hij wilde er niks over horen.’
‘Ik weet het, ik ken Ty. Maar ik snap best waarom hij me eruit heeft gegooid, ik was vreselijk.’
Josh haalde zijn schouders op. ‘Toch hadden we je daar niet zomaar alleen kunnen laten. Ik had er eerder wat over moeten zeggen.’
‘Het is al goed. Maar, wil je alsjeblieft niet tegen Ty zeggen dat je me hebt gezien?’
‘Hoezo niet? Kom je niet mee?’
Ik schudde langzaam mijn hoofd, ‘Sorry.’
‘Maar waarom niet?’
‘Ten eerste moeten jullie mij echt helemaal zat zijn, en dat begr-‘
‘Natuurlijk niet. Julah…..Ik snap best waarom je zo deed.’
Ik beet op mijn lip en keek vanonder mijn wimpers naar hem op, ‘Je weet het?’
‘Nou ja, ik ken je langer dan vandaag en….het lag er nogal dik bovenop.’
Ik keek naar de vloer, ‘Denk je dat Ty het weet?’
‘Die heeft met zijn stomme kop helemaal niks door joh. En wat hij doet kan echt niet door de beugel, ik snap ook niet dat Puck het toelaat.’
Ik haalde mijn schouders op, ik had geen zin om het hier nu over te hebben.
‘Maar goed. Ik heb ook gewoon geen zin meer in een vakantie met Ty. Ik kan er niet meer tegen, weet je.’
‘Ja….Dat kan ik wel begrijpen. Maar je kan hem toch gewoon negeren?’
Ik wist niet hoe ik het uit moest leggen, ik snapte zelf niet eens wat ik precies wilde. Dus negeerde ik deze vraag maar gewoon. ‘Niks tegen Ty zeggen, alsjeblieft?’ Ik probeerde zo zielig mogelijk te kijken.
‘Ik zal niks zeggen.’
‘Dankje.’ Ik sloeg mijn armen om zijn nek voor een stevige knuffel.
‘En wat ga je nu doen dan?’
‘Weet ik niet,’ ik haalde mijn schouders op, ‘ik kijk wel wat ik doe. Ik denk dat ik vannacht in een hotel slaap en dan zie ik wel hoe ik thuis kom.’
‘Oké….Succes dan.’ ik zag aan Josh dat hij het er duidelijk niet mee eens was. Maar hij wist ook dat hij niet tegen mij in kon gaan. Als ik iets wilde, of ik nu een goede reden had of niet, dan gebeurde het ook.
‘Wat doe ik met Puck?’
Ik twijfelde. Puck was een schat, maar ze deed alles wat Ty haar vroeg. ‘Zeg ook maar niks tegen Puck. Ze kan Ty niet aan.’
Josh knikte. ‘Oké.’
We keken elkaar een tijdje aan, niet wetend wat te zeggen of te doen. Af en toe keken we om of Ty of Puck niet aankwamen. En toen sloeg Josh zijn armen om me heen.
‘Doe voorzichtig.’
‘Zal ik doen.’ zei ik, tegen zijn borst. ‘Nu moet ik rennen, voor iemand me ziet.’
‘Doei.’
‘Doei.’ We lieten elkaar los, zwaaiden snel en toen hobbelde ik er vandoor. Ik probeerde zo snel mogelijk mijn koekjes en ice tea af te rekenen en rende daarna zo snel als ik kon zo ver mogelijk bij de supermarkt vandaan. Oké, dacht ik. Dit was het dan. Geen leuke vakantie in Australië meer. Geen Ty meer die me compleet zou negeren, flirtte met elke andere meid en in bed dook met mijn beste vriendin, Puck. Geen gezeik meer. Weet je, misschien werd dit wel veel beter dan vakantie met mijn vrienden. Ik zou er zelf wel wat leuks van maken. Ja. Dit zou veel beter worden! Mijn hoofd begon ineens te tollen van enthousiasme. Dit was ik al zo lang van plan, en nu zou het eindelijk kunnen gebeuren! Al mijn hele leven wil ik een wereldreis maken, en dit was de perfecte situatie. Ik zou mijn vakantie niet laten verpesten door die sukkel. Ik ging er gewoon de beste vakantie ooit van maken.